Verbum

objection

n.

1) пярэ́чаньне n.; за́кід -у m., засьцяро́га f.

to raise an objection — вы́казаць засьцяро́гу, зрабі́ць за́кід, запярэ́чыць

2) пратэ́ст -у m.; неахво́та f.; супраціўле́ньне

strong objection to working — вялі́кая неахво́та працава́ць

objective

n.

1) мэ́та f., імкне́ньне n.

2) Gram. уско́сны склон або́ сло́ва ва ўско́сным скло́не

adj.

1) мэ́тавы

an objective point — канчатко́вая мэ́та

2) аб’екты́ўны

3) бесстаро́нні

4) уско́сны

objectivity

n.

аб’екты́ўнасьць f.

objector

n.

той, хто пярэ́чыць; супраці́ўнік -а m.

objurgate

v.

1) свары́цца, крыча́ць на каго́

2) дакара́ць каго́

objurgatory

adj.

дако́рлівы

obligate

v.

абавя́зваць (-ца)

obligation

n.

1) абавя́зак -ку m.

2) абавяза́ньне n.

to be under an obligation — быць абавя́заным

to put under an obligation — абавя́зваць

3) доўг удзя́чнасьці

4) паслу́га f.; ла́ска f.

to repay an obligation — адплаці́ць за паслу́гу або́ ла́ску; сплаці́ць доўг удзя́чнасьці

obligatory

adj.

прымусо́вы; абавязко́вы; кане́чны

oblige

v.

1) абавя́зваць; змуша́ць

to be obliged — быць абавя́заным каму́-н.

much obliged! — ве́льмі ўдзя́чны вам; шчы́ра дзя́кую

2) рабі́ць паслу́гу, ла́ску або́ прые́мнасьць

She obliged us with song — Яна́ зрабіла нам прые́мнасьць і засьпява́ла пе́сьню