Verbum

subhead

[ˈsʌbhed]

n.

1) падзагало́вак -ўка m.

2) падразьдзе́л (у кні́зе)

3) засту́пнік, наме́сьнік -а m.

subject

1. [ˈsʌbdʒekt]

n.

1) тэ́ма f.

2) прадме́т -у m. (вывучэ́ньня), аб’е́кт -у m. (дасьле́даваньня)

3) дысцыплі́на f., шко́льны прадме́т

4) падда́ны -ага m.

Queen’s subject — падда́ны карале́вы

5) дзе́йнік -а m.

6) тэ́ма f., сюжэ́т -у m. (тво́ру)

2.

adj.

падула́дны, падпара́дкаваны

We are subject to our country’s laws — Мы падпарадко́ўваемся зако́нам на́шай краі́ны

3. [səbˈdʒekt]

v.t.

1) падбіва́ць, заваёўваць, падпарадко́ўваць

2) паддава́ць

to subject to torture — паддава́ць катава́ньню

•

- subject to

subject to

а) пад ула́дай, уплы́вам

б) схі́льны да

subject to colds — схі́льны да засту́ды

в) зале́жны ад чаго́

subjection

[səbˈdʒekʃən]

n.

1) падпара́дкаваньне n.

2) падле́гласьць, падпара́дкаванасьць f.

subjective

[səbˈdʒektɪv]

adj.

1) суб’екты́ўны

2) асабі́сты, прыва́тны (ду́мка, пагля́д)

3) дзе́йнікавы

subjective case — назо́ўны склон

subjectivity

[,sʌbdʒekˈtɪvəti]

n.

суб’екты́ўнасьць f.

subjoin

[,sʌbˈdʒɔɪn]

v.t.

дадава́ць; далуча́ць (у канцы́)

subjugate

[ˈsʌbdʒəgeɪt]

v.t.

1) падбіва́ць, заваёўваць

2) скара́ць, заняво́льваць

subjugation

[,sʌbdʒəˈgeɪʃən]

n.

заваява́ньне, паняво́леньне n.

sublease

[ˈsʌbli:s]

1.

n.

субарэ́нда f.

2. [,sʌbˈli:s]

v.t

субарандава́ць