Verbum

fulfil(l)

[fʊlˈfɪl]

v.t.

1) выко́нваць (абяца́ньне, абавя́зак, кантра́кт)

2) ажыцьцяўля́ць; здавальня́ць (вымо́гі); адпавяда́ць (умо́вам, мэ́це)

fulfil(l)ment

[fʊlˈfɪlmənt]

n.

выкана́ньне, ажыцьцяўле́ньне n., зьдзяйсьне́ньне, задавальне́ньне n.

full

I [fʊl]

1.

adj.

1) по́ўны; цэ́лы

a full cup — по́ўны ку́бак

He ran a full mile — Ён бег цэ́лую мі́лю

2) сы́ты, пад’е́ўшы

3) (пра бра́та, сястру́) ро́дны

4) кру́глы

a full face — по́ўны, кру́глы твар

5) шыро́кі

a full skirt — шыро́кая спадні́ца

6) по́ўны; мо́цны

a full voice — мо́цны, гу́чны го́лас

2.

adv.

1) цалко́м; зусі́м по́ўна

2) якра́з, про́ста

The ball hit him full on the nose — Мяч уда́рыў яго́ про́ста ў нос

3) ве́льмі, на́дта

full well — ве́льмі до́бра

full of —

а) напо́ўнены, по́ўны

б) заня́ты

He is full of his own affairs — У яго́ по́ўна сваі́х спра́ваў

II [fʊl]

v.t.

валя́ць (сукно́)

full blast

по́ўным хо́дам

full blood

чы́стая ра́са

full dress

вечаро́вы або́ пара́дны ўбо́р

full moon

по́ўня f., по́ўны ме́сяц

(in) full sail

по́ўным хо́дам

full stop

esp. Brit. кро́пка f., пункт -у m.; прыпы́нак -ку m.

full time

по́ўны працо́ўны дзень