Verbum

causative

adj.

1) які́ спрычыня́е або́ выкліка́е што-н.

2) прычы́нны

cause

n.

1) прычы́на f.

2) наго́да f.

a cause for celebration — наго́да для сьвяткава́ньня, падста́ва f.

3) спра́ва f.

common cause — агу́льная спра́ва

4) судо́вая спра́ва, судо́вы працэ́с

v.t.

спрычыня́ць, быць прычы́най, выкліка́ць

to cause joy — ра́даваць, це́шыць

•

- make common cause with

cause of death

прычы́на сьме́рці

causeway

n.

1) грэ́бля f., даро́га на падвышэ́ньні

2) брук -у m. (даро́га)

v.t.

1) насла́ць грэ́блю, праве́сьці даро́гу

2) брукава́ць

caustic

adj.

1) е́дкі, які́ разьяда́е, каўсты́чны

caustic soda — каўсты́чная со́да

2) е́дкі, зье́длівы, калю́чы, саркасты́чны

caustic remarks — зье́длівыя заўва́гі

n.

е́дкае рэ́чыва

cauterization

n., Med.

прыпяка́ньне n.

cauterize

v.t.

1) прыпяка́ць (ра́ну)

2) рабі́ць нячу́лым

caution

n.

1) асьцяро́жнасьць, аба́члівасьць f.

2) перасьцяро́га f.

v.t.

перасьцерага́ць

cautionary

adj.

перасьцерага́льны

cautious

adj.

асьцяро́жны, аба́члівы