Verbum

arguably

adv.

магчы́ма, дапушча́льна

argue

v.i.

1) спрача́цца

2) даво́дзіць

He argued for independence — Ён даво́дзіў патрэ́бу незале́жнасьці

v.t.

1) разгляда́ць

to argue a question — разгляда́ць пыта́ньне

2) перако́нваць, даво́дзіць; цьве́рдзіць

Columbus argued that the world was round — Калю́мб цьве́рдзіў, што сьвет кру́глы

argument

n.

1) спрэ́чка f.

to win the argument — вы́йграць спрэ́чку

2) дава́ньне до́вадаў, аргумэнта́цыя f., спрэ́чкі pl.

to waste time in argument — тра́ціць час на спрэ́чкі

3) до́вад, аргумэ́нт -у m.

argumentation

n.

1) аргумэнта́цыя f., разважа́ньне n.

2) спрэ́чкі pl., дыску́сія f.

argumentative

adj.

1) які́ лю́біць спрача́цца, дыскутава́ць

an argumentative disposition — схі́льны да спрэ́чак

2) спрэ́чны