Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehiloruyz./ô
abcdefghiklmnopqrstuvwxyz-

conjoint

[kənˈdʒɔɪnt]

adj.

злу́чаны, спалу́чаны; супо́льны

conjugal

[ˈkɑ:ndʒəgəl]

adj.

жані́мскі, шлю́бны

conjugate

[ˈkɑ:ndʒəgeɪt]

1.

v.t.

1) Gram. спрага́ць

2) спалуча́ць (па́рамі)

2.

v.i.

1) Gram. спрага́цца

2) Biol. спалуча́цца (па́рамі), прахо́дзіць капуля́цыю

3. [ˈkɑ:ndʒəgət]

adj.

1) па́рны, спалу́чаны па́рамі

2) аднакарэ́нны

3) Math. спалу́чаны

conjugate angles — спалу́чаныя куты́

conjugation

[kɑ:ndʒəˈgeɪʃən]

n.

1) Gram.

а) спрага́ньне n.

б) спражэ́ньне n.

2) спалучэ́ньне n.

3) Biol. капуля́цыя f.

conjunct

[ˈkɑ:ndʒʌŋkt]

adj.

спалу́чаны; супо́льны; зьвяза́ны

conjunction

[kənˈdʒʌŋkʃən]

n.

1) су́вязь f., спалучэ́ньне n., камбіна́цыя f.

in conjunction — у спалучэ́ньні, ра́зам, супо́льна

2) зьбег -у m. (падзе́яў, акалі́чнасьцяў), супадзе́ньне n.

3) Gram. злу́чнік -а m.

conjunctiva

[,kɑ:ndʒʌŋkˈtaɪvə]

n., pl. -vas, -vae, Anat.

каньюнкты́ва (сьлі́зістая абало́нка во́ка)

conjunctive

[kənˈdʒʌŋktɪv]

1.

adj.

1) злуча́льны

2) злу́чаны, спалу́чаны

3) злу́чнікавы

2.

n.

злуча́льнае сло́ва, злу́чнік -а m.

conjure

[ˈkɑ:ndʒər]

1.

v.

1) закліна́ць (чарадзе́йнымі сло́вамі)

2) вядзьма́рыць, чарава́ць

3) [kənˈdʒʊr] прасі́ць; упро́шваць; закліна́ць

2.

v.i.

1) выкліка́ць ду́хаў

2) пака́зваць фо́кусы, займа́цца штука́рствам

conjurer, conjuror

[ˈkɑ:ndʒərər]

n.

1) штука́р -а́, фо́кусьнік -а m.

2) чараўні́к -а́, чарадзе́й -я m.; чараўні́ца, чарадзе́йка f.