шта́нга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шта́нга шта́нгі
Р. шта́нгі шта́нг
шта́нгаў
Д. шта́нзе шта́нгам
В. шта́нгу шта́нгі
Т. шта́нгай
шта́нгаю		 шта́нгамі
М. шта́нзе шта́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шта́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, штанг і -аў, ж.

1. Вялікі металічны стрыжань як частка інструмента, механізма і пад.

Буравая ш.

2. Спартыўны снарад — металічны стрыжань, на канцах якога прымацоўваюцца цяжкія здымныя дыскі.

Займацца штангай.

3. Перакладзіна, брус футбольных і хакейных варот.

|| прым. шта́нгавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шта́нга в разн. знач. шта́нга, -гі ж.;

спорти́вная шта́нга спарты́ўная шта́нга;

подня́ть шта́нгу падня́ць шта́нгу;

мяч отскочи́л от шта́нги мяч адско́чыў ад шта́нгі;

бурова́я шта́нга бурава́я шта́нга.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шта́нга ж., в разн. знач. шта́нга;

бурава́я ш. — бурова́я шта́нга;

падня́ць ~гу — подня́ть шта́нгу;

мяч адско́чыў ад ~гі — мяч отскочи́л от шта́нги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шта́нга, ‑і, ДМ ‑нзе, ж.

1. Спец. Металічны стрыжань, які выкарыстоўваецца як састаўная частка многіх інструментаў, механізмаў, канструкцыі і пад. Буравая штанга. □ Галіна Адамаўна ўзялася рукой за штангу бормашыны, да болю сціснула яе. Шамякін. Эластычна ўзлятае ў .. неба баскетбольны мяч, рытмічна паскрыпваюць штангі турнікоў. Мікуліч.

2. Перакладзіна або брус футбольных, хакейных варот. Мяч адляцеў ад штангі варот.

3. Спартыўны снарад для заняткаў цяжкай атлетыкай, які складаецца з металічнага стрыжня, на канцах якога прымацоўваюцца здымныя дыскі. Там у .. [рэдактара] былі гіры і штанга, і ён прыступіў да гімнастычных практыкаванняў, а потым заняўся туалетам. Колас.

[Ням. Stange.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шта́нга ж.

1. тэх. Stánge f -, -n;

2. спарт. (у цяжкай атлетыцы) Schéibenhantel f -, -n, Hántel f, Stánge zum Gewíchtheben; (у футбольных варотах) Tór¦pfosten m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шта́нга

(ням. Stange)

1) металічны прут як састаўная частка многіх інструментаў, механізмаў (напр. адбойная ш., буравая ш.);

2) бакавая стойка (часам і верхняя перакладзіна) футбольных і хакейных варот;

3) спартыўны снарад у выглядзе металічнага прута з дыскамі на абодвух канцах для заняткаў цяжкай атлетыкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шта́нга

(ням. Stange)

1) металічны прут як састаўная частка многіх інструментаў, механізмаў (напр. буравая ш.);

2) бакавая стойка (часам і верхняя перакладзіна) футбольных і хакейных варот;

3) спартыўны снарад у выглядзе металічнага прута з дыскамі на абодвух канцах для заняткаў цяжкай атлетыкай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

crossbar [ˈkrɒsbɑ:] n.

1. папяро́чка, перакла́дзіна

2. пла́нка; шта́нга (футбольных варот)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

drąg

м.

1. шост, жэрдка, кол;

2. штанга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)