1. Валодаць уменнем рабіць што
2. Валодаць здольнасцю рабіць што
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. Валодаць уменнем рабіць што
2. Валодаць здольнасцю рабіць што
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| уме́ю | уме́ем | |
| уме́еш | уме́еце | |
| уме́е | уме́юць | |
| Прошлы час | ||
| уме́ў | уме́лі | |
| уме́ла | ||
| уме́ла | ||
| Загадны лад | ||
| уме́й | уме́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| уме́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
◊ гэ́та ж трэ́ба ўмець! — э́то же на́до уме́ть;
уме́ю, ды не сме́ю —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Валодаць уменнем, навыкамі рабіць што‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ён уме́е працава́ць самасто́йна er verstéht [ist im Stánde] sélb(st)ständig zu árbeiten;
зраблю́, як уме́ю ich werde es tun, so gut ich kann;
◊ гэ́та трэ́ба
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уме́ть
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уме́ціць
‘заўважыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| уме́чу | уме́цім | |
| уме́ціш | уме́ціце | |
| уме́ціць | уме́цяць | |
| Прошлы час | ||
| уме́ціў | уме́цілі | |
| уме́ціла | ||
| уме́ціла | ||
| Загадны лад | ||
| уме́цьце | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| уме́ціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
разважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е;
1. Мысліць, рабіць вывады.
2. Паслядоўна выкладаць свае думкі наконт чаго
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вало́даць, -аю, -аеш, -ае;
1. кім-чым. Мець у сваёй уласнасці, уладаць.
2.
3. чым.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
таямні́ца, -ы,
1. Тое, што яшчэ не пазнана, не стала вядомым.
2. Тое, што трымаецца ў сакрэце, наўмысна хаваецца ад іншых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)