ула́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ула́дны ула́дная ула́днае ула́дныя
Р. ула́днага ула́днай
ула́днае		 ула́днага ула́дных
Д. ула́днаму ула́днай ула́днаму ула́дным
В. ула́дны (неадуш.)
ула́днага (адуш.)		 ула́дную ула́днае ула́дныя (неадуш.)
ула́дных (адуш.)
Т. ула́дным ула́днай
ула́днаю		 ула́дным ула́днымі
М. ула́дным ула́днай ула́дным ула́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ула́дны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Схільны навязваць сваю волю, загадваць, падначальваць сабе; які выражае ўладу, волю, рашучасць, уладарны.

У. чалавек.

У. позірк.

2. (звычайна з адмоўем). Які мае права, уладу што-н. рабіць.

Не ўладны загасіць такі агонь.

3. перан. Неадольны, усемагутны.

Уладнае пачуццё.

|| наз. ула́днасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́дны прям., перен. вла́стный, повели́тельный;

у. го́лас — вла́стный (повели́тельный) го́лос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́дны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Схільны навязваць сваю волю, загадваць, падначальваць сабе. Быстры, уладны і настойлівы, .. [Ермакоў] заўсёды кіраваў іншымі і прызвычаіўся, каб яго паважалі і слухаліся. Мележ. Мужчына ішоў з сабакам, моцны і шыракаплечы, уладны і пераможны і сам падобны на Геракла. Караткевіч. // Які выражае ўладу, волю, рашучасць; уладарны. [Жанчына] акінула Анатоля з галавы да ног уладным позіркам.. і лагодна ўсміхнулася. Ваданосаў. — Стой! Не варушыся! — пачуў .. [Карніцкі] уладны і моцны шэпт, як толькі выбраўся на супрацьлеглы бераг. Паслядовіч.

2. (звычайна з адмоўем «не»). Які мае права, уладу што‑н. рабіць. Агонь у камінку гарэў ласкава і роўна, над ім не ўладны быў асенні вецер, што зласліва шастаў за акном... М. Стральцоў.

3. перан. Неадольны, усемагутны. Уздыхне зямля шчасліва — і з пачуццём асалоды, Уся аддасца ўладнай сіле рук працоўных чалавека. Буйло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́дны hérrisch, gebíeterisch; beféhlend;

ула́дны тон hérrischer Ton;

ула́дны по́зірк ein gebíeterischer Blick

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нача́льніцкі, -ая, -ае.

1. гл. начальнік.

2. Поўны важнасці, строгасці; уладны.

Н. тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вла́стный прям., перен. улада́рны; ула́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́дна нареч. вла́стно, повели́тельно; см. ула́дны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́днасць ж. вла́стность, повели́тельность; см. ула́дны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

authoritative [ɔ:ˈθɒrətətɪv] adj.

1. ула́дны;

an authoritative tone (of voice) ула́дны тон

2. аўтарытэ́тны, ва́рты даве́ру (пра крыніцы)

3. уплыво́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)