рахі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рахі́т
Р. рахі́ту
Д. рахі́ту
В. рахі́т
Т. рахі́там
М. рахі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рахі́т, -у, М -хі́це; м.

Дзіцячая хвароба, якая характарызуецца парушэннем развіцця касцей у выніку недахопу ў арганізме неабходных вітамінаў.

|| прым. рахіты́чны, -ая, -ае.

Р. целасклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рахі́т, -ту м., мед. рахи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рахі́т, ‑у, М ‑хіце, м.

Дзіцячая хвароба, якая характарызуецца парушэннямі ў развіцці касцявой і нервовай сістэм ад няправільнага мінеральнага абмену ў арганізме.

[Ад грэч. rháchis — спінны хрыбет, пазваночнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рахіт

т. 13, с. 380

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рахі́т м мед Rachítis f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рахі́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Дзіця, хворае на рахіт.

|| прым. рахіты́чны, -ая, -ае.

Рахітычнае дзіця.

Р. выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рахи́т мед. рахі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rachitis [rəˈkaɪtɪs] n. med. рахі́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рахі́тык, ‑а, м.

Разм. Дзіця, хворае на рахіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)