расстро́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расстро́йваю расстро́йваем
2-я ас. расстро́йваеш расстро́йваеце
3-я ас. расстро́йвае расстро́йваюць
Прошлы час
м. расстро́йваў расстро́йвалі
ж. расстро́йвала
н. расстро́йвала
Загадны лад
2-я ас. расстро́йвай расстро́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час расстро́йваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расстро́йваць несов., в разн. знач. расстра́ивать; см. расстро́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расстроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстро́іць, расстро́йваць

1. (парушыць строй, парадак) verwírren vt; desorganisíeren vt, zerrütten vt;

2. (музычны інструмент) verstímmen vt;

3. (перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н.) durchkréuzen vt; hintertréiben* vt, veréiteln vt, zuníchte máchen;

4. (засмуціць каго-н.) verstímmen vt, míssmutig máchen; j-m die Láune verdérben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расстро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак.

1. каго-што. Парушыць парадак, строй чаго-н.

Р. калону вучняў.

2. што. Парушыць лад, строй (пра музычныя інструменты).

Р. скрыпку.

3. што. Прывесці ў заняпад, прычыніць шкоду.

Р. гаспадарку.

4. Давесці да ненармальнага стану, хваробы.

Р. здароўе.

5. што. Перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н., разладзіць.

Р. планы.

6. каго (што). Засмуціць, давесці да дрэннага настрою.

Сваімі паводзінамі сын моцна расстроіў бацькоў.

|| незак. расстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расстро́йства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расстро́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да расстроіцца.

2. Зал. да расстройваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстро́йвацца несов., возвр., страд. расстра́иваться; см. расстро́іцца, расстро́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безахо́ціць

‘пазбаўляць надзеі, расстройваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. безахо́чу безахо́цім
2-я ас. безахо́ціш безахо́ціце
3-я ас. безахо́ціць безахо́цяць
Прошлы час
м. безахо́ціў безахо́цілі
ж. безахо́ціла
н. безахо́ціла
Загадны лад
2-я ас. безахо́ць безахо́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час безахо́цячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rozstrajać

незак. расстройваць; разладжваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

torpedować

незак. тарпедаваць;

torpedować plany — расстройваць планы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)