прысво́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прысво́йваю прысво́йваем
2-я ас. прысво́йваеш прысво́йваеце
3-я ас. прысво́йвае прысво́йваюць
Прошлы час
м. прысво́йваў прысво́йвалі
ж. прысво́йвала
н. прысво́йвала
Загадны лад
2-я ас. прысво́йвай прысво́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прысво́йваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысво́йваць несов., в разн. знач. присва́ивать; см. прысво́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́йваць

1. (імя, правы каму-н., чаму-н.) verléihen* vt, zú¦erkennen* vt;

2. (завалодаць) sich (D) áneignen, an sich néhmen*; in Besítz néhmen*; Besitz ergréifen* (што-н. von D); an sich bríngen*; eínsacken vt; sich (D) ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ пра́ва sich (D) ein Recht néhmen* [áneignen]; sich (D) ein Recht ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ імя sich (D) den Námen gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прысво́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.

1. каго-што. Завалодаць, самавольна ўзяць у сваю ўласнасць, выдаць за сваё.

П. знойдзенае.

П. чужыя ідэі.

2. што і каму-чаму. Даць (якое-н. званне), назваць якім-н. чынам.

П. званне прафесара. П. плошчы імя Тадэвуша Касцюшкі.

|| незак. прысво́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прысвае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажи́ливать несов. зажы́льваць, прысво́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йванне ср. присва́ивание; см. прысво́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прысвойваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́йвацца несов., страд. присва́иваться; см. прысво́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

присва́ивать несов.

1. (делать своей собственностью) прысво́йваць, прыўла́шчваць;

2. (давать, представлять что-л.) прысво́йваць, надава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)