Verbum

анлайнавы слоўнік

прысво́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысво́йваць несов., в разн. знач. присва́ивать; см. прысво́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.

1. каго-што. Завалодаць, самавольна ўзяць у сваю ўласнасць, выдаць за сваё.

П. знойдзенае.

П. чужыя ідэі.

2. што і каму-чаму. Даць (якое-н. званне), назваць якім-н. чынам.

П. званне прафесара. П. плошчы імя Тадэвуша Касцюшкі.

|| незак. прысво́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прысвае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажи́ливать несов. зажы́льваць, прысво́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йванне ср. присва́ивание; см. прысво́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прысвойваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́йвацца несов., страд. присва́иваться; см. прысво́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

присва́ивать несов.

1. (делать своей собственностью) прысво́йваць, прыўла́шчваць;

2. (давать, представлять что-л.) прысво́йваць, надава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысвойваць — прысвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)