прамару́джваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прамару́джваю прамару́джваем
2-я ас. прамару́джваеш прамару́джваеце
3-я ас. прамару́джвае прамару́джваюць
Прошлы час
м. прамару́джваў прамару́джвалі
ж. прамару́джвала
н. прамару́джвала
Загадны лад
2-я ас. прамару́джвай прамару́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прамару́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамару́джваць несов. ме́длить, ме́шкать, каните́литься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамару́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прамарудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

Марудзячы з чым-н., прабыць у бяздзейнасці, спазніцца з выкананнем якой-н. справы.

П. з адпраўкай будаўнічых матэрыялаў.

|| незак. прамару́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прамару́джанне, -я, н.

Без усякіх прамаруджанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамару́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамаруджваць — прамарудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

záudern

vt (mit D) мару́дзіць, прамару́джваць, вага́цца

óhne zu ~ — не мару́дзячы, без вага́нняў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

säumen

1.

vt

1) рабі́ць аблямо́ўку, падру́бліваць

2) акружа́ць

der Weg ist mit Sträuchern gesäumt — аба́пал даро́гі расту́ць кусты́

2.

vi мару́дзіць, прамару́джваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)