прамару́джваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прамару́джваю |
прамару́джваем |
| 2-я ас. |
прамару́джваеш |
прамару́джваеце |
| 3-я ас. |
прамару́джвае |
прамару́джваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прамару́джваў |
прамару́джвалі |
| ж. |
прамару́джвала |
| н. |
прамару́джвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прамару́джвай |
прамару́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прамару́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прамару́джваць несов. ме́длить, ме́шкать, каните́литься
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прамару́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прамарудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.
Марудзячы з чым-н., прабыць у бяздзейнасці, спазніцца з выкананнем якой-н. справы.
П. з адпраўкай будаўнічых матэрыялаў.
|| незак. прамару́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прамару́джанне, -я, н.
Без усякіх прамаруджанняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прамару́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамаруджваць — прамарудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)