плё́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. плё́н
Р. плё́ну
Д. плё́ну
В. плё́н
Т. плё́нам
М. плё́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плён, -у, м.

1. Тое, што вырашчана: садавіна, гародніна, зерне і пад.; ураджай.

Даваць п.

2. перан. Вынік старанняў, дасягненне.

П. сваёй працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плён (род. плёну) м., мн. нет

1. плоды́ мн.; урожа́й;

дава́ць п. — приноси́ть плоды́;

2. перен. плоды́ мн., плод, результа́т;

п. маёй пра́цы — плоды́ (результа́т) моего́ труда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плён, ‑у, м.

1. Тое, што вырашчана: садавіна, гародніна, зерне і пад.; ураджай. Не злічыць у ім [садзе] плёнаў: грушаў, яблыкаў, сліў. Машара. Не зробіш гэтага, не паставіш кій ці не нацягнеш нітку, па якіх бы фасоля магла віцца, — не чакай і плёну. Сачанка.

2. перан. Вынік старанняў; дасягненне. — У палку мне добра. Лятаю і лятаю. Адразу бачу плён сваёй работы... Алешка. Дапісана апошняя старонка, правераны разлікі, цытаты і формулы, прыведзены ў парадак чарцяжы, і — хораша бачыць плён сваіх пошукаў і пакут. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плён м. Effkt m -(e)s, -e; Frucht f -, Früchte;

плён шматгадо́вай пра́цы Früchte der lngjährigen rbeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Плён ’тое, што вырашчана, ураджай’ (ТСБМ, Яруш.; гродз., Рафаловіч). З польск. plon, якое з прасл. *pelnъ (для зах. і паўд. слав. моў), *polъ (для ўсх.-слав.) ’прыбытак з поля альбо з поля бітвы — з вайны’ < і.-е. *peln‑o‑s/*poln‑o‑s, параўн. літ. pel̃nas ’даход, прыбытак’, лат. peļņa ’тс’, ст.-інд. paṇaḥ ’заклад’, pāṇatē ’дзейнічае, мяняе, купляе, хоча атрымаць прыбытак’. Гл. таксама палон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fruit1 [fru:t] n.

1. садавіна́, фру́кт(ы), плады́

2. pl. fruits плён, вы́нік

bear fruit прыно́сіць плён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плённы, -ая, -ае.

1. Які дае плён (у 1 знач.).

Плённая зямля.

2. перан. Які дае добрыя вынікі, прадукцыйны.

Плённая дзейнасць на ніве культуры.

Плённа (прысл.) працаваць.

|| наз. плённасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плод м.

1. бот., биол. плод, род. пло́да м.;

2. перен. плён, род. плёну м., мн. нет; (результат) вы́нік, -ку м.; (достижение) здабы́так, -тку м.;

приноси́ть плоды́ дава́ць плён;

плоды́ долголе́тнего труда́ плёны́нікі) шматгадо́вай пра́цы;

плод недоразуме́ния вы́нік непаразуме́ння;

запре́тный плод сла́док посл. забаро́нены плод сало́дкі;

вкуша́ть плоды́ спажыва́ць плён;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fruition [fruˈɪʃn] n. fml плоданашэ́нне;

come to fruition пача́ць прыно́сіць плён; збыва́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)