Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
плю́скат, -ту м. плеск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плю́скат, ‑у, М ‑наце, м.
Шум, які атрымліваецца ад удару чым‑н. па вадкасці або ад удару вадкасці аб што‑н. Потым з кійком пачаў хадзіць да мора, падоўгу сядзеў на беразе, слухаючы плюскат хваль.Хомчанка.Данёсся новы вясёлы крык, потым плюскат, зачарнеўся човен і пад’ехаў Манг.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Плю́скат ’шум ад удару чым-небудзь па вадкасці або наадварот’ (ТСБМ). Да плю́скаць1 (гл.). Назоўнікі на *‑ot‑ъ утвараюцца часцей за ўсё ад дзеясловаў, якія абазначаюць гукі. Сюды ж плюскаце́ць ’хлюпаць (пра ваду ў ботах)’ (Сцяц.), плюската́ць ’плёскаць (аб хвалях)’ (Шат.), ’плёскацца’ (астрав., Сцяшк. Сл.), ’распырсквацца, вылівацца’ (ТСБМ). Параўн. польск.pluskot ’пляск’, ’плёскат’, ’лопат’, pluskolać ’выдаваць пляск’, ’ударыць з пляскам’, ’плёскацца’, укр.плюскота ’пляск’, плюскотати ’плёскаць’, н.-луж.pluskot ’пляск, плёскат, журчанне’, pluskotaś ’плёскаць, журчаць’, в.-луж.pluskolać ’тс’, чэш.pliskotati ’пра моцны дождж’, паўд.-чэш.pluskotati ’тс’, макед.плускот ’манатонны шум дажджу’, ’патрэскванне агню’.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
плюската́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; незак.
Пералівацца, вылівацца, распырсквацца з характэрным гукам; утвараць плюскат. Ледзь варушыцца лісце ракіт, І суцішана Нёман плюскоча.Астрэйка.Рэчка шуміць. Рыба плюскоча, ганяючыся за машкарою на паверхні бягучых хваляў...Чарот.Плюскоча, плюхае вада пад калёсамі на гразкай восеньскай ці вясенняй дарозе.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
spatter
[ˈspætər]1.
v.t.
1) расплю́хваць
to spatter mud — расплю́хваць гразь
2) пасячы́, зрашаці́ць
Bullets spattered the wall — Ку́лі зрашаці́лі сьцяну́