паро́жні, -яя, -яе.

Тое, што і пусты (у 1 знач.).

Парожняя дзежка.

◊

Пераліваць з пустога ў парожняе (разм., неадабр.) — займацца пустой справай, пустымі размовамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паро́жні

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паро́жні паро́жняя паро́жняе паро́жнія
Р. паро́жняга паро́жняй
паро́жняе		 паро́жняга паро́жніх
Д. паро́жняму паро́жняй паро́жняму паро́жнім
В. паро́жні (неадуш.)
паро́жняга (адуш.)		 паро́жнюю паро́жняе паро́жнія (неадуш.)
паро́жніх (адуш.)
Т. паро́жнім паро́жняй
паро́жняю		 паро́жнім паро́жнімі
М. паро́жнім паро́жняй паро́жнім паро́жніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паро́жні поро́жний, пусто́й; (никем не занятый) свобо́дный;

п. збан — поро́жний (пусто́й) кувши́н;

~няе ме́сца — свобо́дное ме́сто;

◊ пераліва́ць з пусто́га ў ~няе — перелива́ть из пусто́го в поро́жнее

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́жні, ‑яя, ‑яе.

Пусты, нічым не запоўнены. Сама сталоўка займала палавіну дома і двума ходамі злучалася з кухняй: праз адны дзверы неслі страву ў сталоўку, а праз другія выносілі парожнюю пасуду. Колас. Аўтобус абганяў калоны самазвалаў з гравіем і цэментам, а насустрач імчаліся парожнія машыны. Грахоўскі. // Разм. Нікім не заняты, свабодны. Якраз тут было не так багата людзей, і .. [Рыгор] пайшоў на адной лаўцы парожняе месца. Гартны. Хата была вялікая і парожняя, хоць бяры спраўляй вечарынку. Пташнікаў. Яны самі — і дзядзька, і цётка, і баба, і Казік, і сястра Казікава Стэфа — абедаюць за сталом, а я адзін, як той воўк. І яны абедаюць паперадзе: — стол потым парожні гуляе. Баранавых.

•••

Пераліваць з пустога ў парожняе гл. пераліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паро́жні leer; áusgeladen;

◊ пераліва́ць з пусто́га ў паро́жняе ≅ léeres Stroh dréschen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Парожні, парожны ’пусты, нічым не запоўнены’ (ТСБМ, Нас., Шат., Янк. БП), поро́жні ’пусты; нішчымны, не прыпраўлены’ (ТС), паро́жневаць ’быць не занятым’ (Нас.), порожнева́ти ’тс’ (Клім.). Рус., укр. поро́жний, ст.-рус. порожьнъ, польск. próżny. Аднакаранёвае са ст.-рус. пороздьнъ, ст.-слав. праздьнъ, в.-луж. prózdny, prózny, н.-луж. prozny, чэш. prázdný, славац. prázdny, серб.-харв. пра̑зни, славен. prázen, prázna, балг. пра́зен, пра́зден. Для ўсх.-слав. і польск. Фасмер (3, 330) узнаўляе прасл. porzdьnjo‑, для астатніх — porzdьnъ. Далейшыя і.-е. сувязі няпэўныя. Горшаль (SR, 5–7, 1954, 121) слав. porzdъ тлумачыць з pors‑do і лічыць роднасным хец. parš‑ ’бегчы’, герм. *ferzan ’аддаляць’, аналагічна слав. pustъ (гл. пусты): pustiti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паро́жны, см. паро́жні

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўпаро́жні, ‑яя, ‑яе.

Напалавіну парожні, не зусім парожні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўпаро́жні, ‑яя, ‑яе.

Напалавіну парожні, не зусім парожні. Напаўпарожняе вядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустопоро́жний разг.

1. паро́жні; (незанятый) незаня́ты;

пустопоро́жний уча́сток паро́жні (незаня́ты) уча́стак;

2. перен. (бессодержательный) пусты́;

пустопоро́жние спо́ры пусты́я спрэ́чкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)