падляга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., чаму (афіц.).

Падвяргацца чаму-н. (аб распаўсюджанні на каго-, што-н. чаго-н. абавязковага, прымусовага).

П. няўхільнаму выкананню.

Не падлягае апавяшчэнню.

◊

Не падлягае сумненню што (кніжн.) — не прыходзіцца сумнявацца ў верагоднасці чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падляга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падляга́ю падляга́ем
2-я ас. падляга́еш падляга́еце
3-я ас. падляга́е падляга́юць
Прошлы час
м. падляга́ў падляга́лі
ж. падляга́ла
н. падляга́ла
Загадны лад
2-я ас. падляга́й падляга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падляга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падляга́ць I несов. подлежа́ть;

п. суду́ — подлежа́ть суду́;

п. чыйму́-не́будзь распараджэ́нню (зага́дванню) — подлежа́ть чьему́-л. ве́дению;

не ~га́е апавяшчэ́нню — не подлежи́т оповеще́нию

падляга́ць II несов. (ложиться рядом) подлега́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падляга́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чаму.

Адносіцца да ліку асоб, аб’ектаў, на якія распаўсюджваецца што‑н. абавязковае, прымусовае. Падлягаць навучанню. Падлягаць суду. Падлягаць уліку. Падлягаць няўхільнаму выкананню. □ [Рудчанка:] — У лічыце, што ўсе мужчыны, якія падлягаюць мабілізацыі, ідуць у армію. Сіўцоў. Кожны населены пункт.. падлягае дзяржаўнай рэгістрацыі. «Полымя». // Падвяргацца чаму‑н. Не падлягае сумненню, што большая частка іншамоўнай лексікі пранікла ў старабеларускую мову праз польскую. Жураўскі.

падляга́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падлегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падляга́ць кніжн., канц. unterlíegen* vi (чаму-н. D);

не падляга́е сумне́нню, што… es bestéht kein Zwéifel, dass…;

гэ́та падляга́е пакара́нню das ist stráfbar;

гэ́та падляга́е знішчэ́нню das ist zu verníchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юрысды́кцыя, -і, ж. (спец.).

Правамоцнасць праводзіць суд, рашаць прававыя пытанні.

Валодаць юрысдыкцыяй.

Падлягаць чыёй-н. юрысдыкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непадсу́днасць, ‑і, ж.

Права не падлягаць суду данага судовага органа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подлега́ть несов. падляга́ць; (ложиться рядом — ещё) прыляга́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fall due

падляга́ць вы́плаце (пра доўг)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

юрысды́кцыя, ‑і, ж.

1. Права праводзіць суд, рашаць прававыя пытанні.

2. Прававая сфера, на якую распаўсюджваюцца паўнамоцтвы дадзенага дзяржаўнага органа. Падлягаць чыёй‑н. юрысдыкцыі.

[Лац. jurisdictio — судаводства, вядзенне суда.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)