няўда́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

Адсутнасць удачы, поспеху.

Пацярпець няўдачу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўда́ча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няўда́ча няўда́чы
Р. няўда́чы няўда́ч
Д. няўда́чы няўда́чам
В. няўда́чу няўда́чы
Т. няўда́чай
няўда́чаю		 няўда́чамі
М. няўда́чы няўда́чах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўда́ча

1. ж. неуда́ча;

пацярпе́ць ~чу — потерпе́ть неуда́чу;

2. м. и ж., разг. недотёпа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўда́ча, ‑ы, ж.

Адсутнасць удачы, поспеху. Паўдня прахадзілі мы дарэмна па лесе, так і не сустрэўшы ніводнага птушынага следу. Засмучаныя няўдачай, мы прыселі на паляне адпачыць. Ігнаценка. Бяссонныя ночы, творчае напружанне, праца, праца, няўдачы і пошукі — вось чым быў для .. [Веры] будынак тэатра. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўда́ча ж. Mísserfolg m -(e)s, -e; Féhlschlag m -(e)s, -schlä ge (промах); Rückschlag m (тс. вайск.); Pech n -(e)s, Schláppe f -, -n (разм.);

пацярпе́ць няўда́чу éinen Mísserfolg erléiden*;

прыве́сці да няўда́чы schéitern lássen*; zu Fall [zum Schéitern] brín gen*;

ско́нчыцца няўда́чай in die Brüche géhen*, misslíngen* vi;

вось няўда́ч! das nennt man Pech!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няўдача, зрыў; пшык (разм.); фіяска (кніжн.); правал, крах, пройгрыш, асечка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

фія́ска, нескл., н.

Няўдача, поўны правал.

Пацярпець ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крах, -у, м.

1. Разарэнне, банкруцтва.

К. банка.

2. перан. Правал, поўная няўдача.

Пацярпець к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралі́к, -у, мн. -і, -аў, м.

Памылка, промах, няўдача.

Бачыць не толькі поспехі, а і пралікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незада́ча разг. няўда́ча, -чы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)