ляно́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ляно́та
Р. ляно́ты
Д. ляно́це
В. ляно́ту
Т. ляно́тай
ляно́таю
М. ляно́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ляно́та, -ы, ДМ -но́це, ж.

1. Адсутнасць жадання працаваць, рабіць што-н.; стан вяласці, санлівасці.

Навалілася л.

2. у знач. вык., каму з інф. Не хочацца, няма ахвоты.

Л. думаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляно́та ж. ле́ность, лень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляно́та, ‑ы, ДМ ‑ноце, ж.

1. Адсутнасць жадання працаваць, рабіць што‑н., займацца чым‑н. Пра бацьку ў вёсцы казалі, што праз ляноту сваю ён жыў у недагледжанай хаце. М. Стральцоў. // Стан вяласці, санлівасці. Лёнька аж прыжмурыў вочы: прыемна грэла ў спіну, цяпло расходзілася па целе і на ўсяго яго стала нагортвацца такая млявасць і нейкая лянота, што хоць пальцам не варушы. Капыловіч.

2. у знач. вык., каму з інф. Разм. Не хочацца, няма ахвоты. [Бондар:] — Ты далікатны! Так і выкіроўваеш, каб на баку паляжаць. Да таго ж лянота думаць... Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляно́та ж

1. Fáulheit f -, Trägheit f - (вяласць); Faulenzeréi f -;

ляно́та апанава́ла яго́ die Fáulheit hat ihn übermánnt, die Fáulheit überkám ihn;

◊ ад ляно́ты чака́й бядо́ты Müßiggang ist áller Láster Anfang;

2. у знач выказніка разм:

мне ляно́та ich hábe kéine Lust (zu + inf), ich bin zu faul (um + zu +inf)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лянота 1 ’стан вяласці, санлівасці’ (ТСБМ, ТС; слуц., КЭС; Янк. БП), лянота ’паволі’ (ваўк., Сцяшк. Сл.); ст.-рус. лѣнота (XVI ст.), паўн.-рус. ленота́, серб.-харв. ле̏нота. Прасл. lěnota. Да ляны́ (гл.). Аб суфіксе ‑ота гл. Сцяцко, Афікс. наз., 139.

*Лянота, лельч. ленота ’расліна’ (Арх. ГУ). Няясна. Відавочна, да лянота 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гульта́йства, ‑а, н.

Паводзіны гультая; бяздзейнасць, лянота. Гультайства і лянота — два сябры. З нар. Народ не церпіць пустаслоўя, няўмельства, гультайства. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

laziness [ˈleɪzinəs] n. ляно́та, гульта́йства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ляні́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць лянівага; лянота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sloth [sləʊθ] n. fml лень, ляно́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)