Лучнікі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лучнікі́
Р. Лучніко́ў
Д. Лучніка́м
В. Лучнікі́
Т. Лучніка́мі
М. Лучніка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лучнікі

т. 9, с. 378

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лучні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лучні́к лучнікі́
Р. лучніка́ лучніко́ў
Д. лучніку́ лучніка́м
В. лучні́к лучнікі́
Т. лучніко́м лучніка́мі
М. лучніку́ лучніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лу́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лу́чнік лу́чнікі
Р. лу́чніка лу́чнікаў
Д. лу́чніку лу́чнікам
В. лу́чніка лу́чнікаў
Т. лу́чнікам лу́чнікамі
М. лу́чніку лу́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

archery

[ˈɑ:rtʃəri]

n.

1) лу́чніцтва n.

2) лу́чнікі pl.

3) збро́я лу́чнікаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БУВІ́Н

(Bouvines),

населены пункт у паўн.-ўсх. Францыі (дэпартамент Нор), каля якога 27.7.1214 войска франц. караля Філіпа II Аўгуста (пешае апалчэнне паўн.-франц. гарадоў і рыцарская конніца) разбіла армію герм. Імператара Атона IV (нямецкія і некалькі франц. атрадаў, англ. лучнікі). Вырашальную ролю ў бітве адыграла цяжкая конніца французаў. У выніку перамогі ўлада франц. караля ўзмацнілася, да Францыі адышлі Нармандыя, Мэн, Анжу і інш. Вобласці.

т. 3, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)