Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лазу́тчыкм., уст. лазу́тчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лазу́тчык, ‑а, м.
Разм. Разведчык у тыле ці ў размяшчэнні праціўніка; шпіён. Заслаць лазутчыка. Выкрыць варожага лазутчыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лазу́тчыкмвайск Kúndschafter m -s, -, Spión m -s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лазу́тчык ’разведчык у тыле ворага, шпіён’ (ТСБМ), ст.-рус.лазут(ь)никъ, лазутьчикъ, рус.лазутчик ’тс’, лазу́та ’проська, жабрак’, якія Фасмер (2, 450) узводзіць да старога дзеепрыметніка lazǫtъ. Аднак славен.lazútati ’поўзаць, лазіць’, lazútelj ’бадзяга’ уносяць дадатковыя цяжкасці пры тлумачэнні асновы лазут‑. Бел. лексема запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 74). Параўн. таксама ст.-бел.лазукъ, лазука ’разведчык’ (XVI ст.), лазуцтво, лазучство ’бадзянне’, якія можна вывесці з лазити > лазіць (гл.). Ад лазук(а) паходзіць лазучыць ’віжаваць, шпіёніць, выведваць’ (Нас.), у процілеглым выпадку (< lazǫt‑) было б лазуціць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лазу́тчикуст.лазу́тчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Kúndschafter
m -s, - разве́дчык, лазу́тчык
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Emissär
m -s, -e
1) эміса́р, пасла́нец
2) лазу́тчык
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Spi¦ón
m -s, -e віж, шпіён, шпег, лазу́тчык
éinen ~ schléusen — засыла́ць шпіёна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)