лазу́тчык, ‑а, м.
Разм. Разведчык у тыле ці ў размяшчэнні праціўніка; шпіён. Заслаць лазутчыка. Выкрыць варожага лазутчыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)