ку́ бел
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
адз. мн.
Н. ку́ бел кублы́
Р. ку́ бла
кубло́ ў
Д. ку́ блу
кубла́ м
В. ку́ бел кублы́
Т. ку́ блам
кубла́ мі
М. ку́ бле
кубла́ х
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ку́ бел у́ бла, мн. ы́ , кубло́ ў, м.
Дзежка з вушкамі і векам для захоўвання прадуктаў і рэчаў.
|| памянш. кубе́ лец , -льца, мн. м. прым. кубе́ лечны , -ая, -ае.
|| прым. ку́ бельны , -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ку́ бел м. а́ дка с кры́ шкой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ку́ бел ‑бла; мн. кублы, ‑оў; м.
Дзежка з вушкамі і векам, звычайна для захоўвання прадуктаў і рэчаў. [Андрэй] адчыніў кубел , выняў кавалак сала. Чарнышэвіч . Мукі.. пшанічнай — і ў мяхах, і ў кублах, і ў скрынях поўна насыпана. Ракітны . За век напакаваліся, аж выпіраюць кублы палатна. Якімовіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ку́ бел м m f ó ttich m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ку́ бел
(польск. kubel, ад с.-в.-ням. kübel)
вялікая драўляная дзежка з накрыўкай ці векам для захоўвання прадуктаў і рэчаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ку́ бел ТСБМ , Нас. , Касп. , Шат. , Др.-Падб. , Жыв. сл. , Нік. Очерки , П. С. , Сцяц. Нар. , Бяльк. , Сержп. Пр. , Доўн.-Зап. ПП , Грыг. , Маш. , Гарэц. , Сцяшк. , Мат. АС , Кліх , Янк. Мат. , Жд. 3, Яруш. , Шатал. , Янк. , Сл. паўн.-зах. , Мядзв. ). Ст.-бел. кубелъ (з 1533 г.) (< польск. kubeł < с.-в.-ням. kübel ) (Булыка, Запазыч. , 180). Укр. кубел кубло ’пасудзіна з дрэва’, рус. кубел польск. kubeł ’пасудзіна, вядро’. Лічыцца спрадвечным словам, якое паходзіць ад kubъ (гл. куб 2 кубак ) і суфікса ‑ьlъ (Бернекер , 636; Слаўскі , 3, 297). Але больш верагоднай здаецца версія аб запазычанні праз польск. kubeł з с.-в.-ням. kübel ’драўляная пасудзіна, вядро’ (Брукнер , 279; Машынскі, JP , 35, 114–115), не выключана, што форма куб — вынік зваротнага словаўтварэння ад кубел
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кубе́ лец , ‑льца, м.
Памянш. да кубел ; невялікі кубел . Сала і мяса гаспадар склаў у кубелец і паставіў у каморы. Сабаленка .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кубе́ лец м. уменьш. см. ку́ бел
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)