Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
крыку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
1. Крыклівы чалавек.
2. Пра таго, хто многа і попусту гаворыць.
|| ж.крыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крыку́н, -на́м., разг. крику́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыку́н, ‑а, м.
Разм.
1. Пра таго, хто многа крычыць, плача. Крыклівы чалавек. Крыклівае дзіця.
2. Пра пустога, мнагаслоўнага прамоўцу, а таксама пра ўсякага ахвотніка да спрэчак. — Добрым будзе бальшавіком, Таццяна Давыдаўна, — адказваў Віталеў. — Не крыкуном, а сапраўдным будаўніком камунізма.Асіпенка.[Кірыла:] Разумееш, народ наш навучыўся кіраваць, яму не патрэбны ні апекуны, ні паганятыя, ні тым больш крыкуны.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыку́нм
1.разм; Brüll¦affe m -n, -n (груб);
2.перан Gróßmaul n -(e)s, -mäuler (абпрамоўцы)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
гарлапа́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
Той, хто гарлапаніць; крыкун.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крику́нразг.крыку́н, -на́м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыку́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.
Разм.Жан.дакрыкун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уціхамі́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.
1. Супакоіцца, суняцца; аслабець (пра сілу праяўлення чаго-н.).
Крыкун уціхамірыўся.
Мора ўціхамірылася.
2. Стаць паслухмяным, пакорным, утаймавацца.
Раз’юшаны звер уціхамірыўся.
|| незак.уціхамі́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
krzykacz
м.разм.крыкун
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)