крыку́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| крыку́н | крыкуны́ | |
| крыкуна́ | крыкуно́ў | |
| крыкуну́ | крыкуна́м | |
| крыкуна́ | крыкуно́ў | |
| крыкуно́м | крыкуна́мі | |
| крыкуне́ | крыкуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)