крыку́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крыку́н крыкуны́
Р. крыкуна́ крыкуно́ў
Д. крыкуну́ крыкуна́м
В. крыкуна́ крыкуно́ў
Т. крыкуно́м крыкуна́мі
М. крыкуне́ крыкуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)