кава́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
Тое, што і кусок.
|| памянш. кава́лачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. кава́лкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кава́лак, -лка м. кусо́к; (хлеба — ещё) ломо́ть; (материи, бумаги — ещё) отре́зок; клок; (дерева — ещё) обру́бок, бревно́;
падра́ць газе́ту на ~лкі — изорва́ть газе́ту в кло́чья;
◊ адрэ́заны к. — отре́занный ломо́ть;
зарабля́ць к. хле́ба — зараба́тывать кусо́к хле́ба;
до́бры к. — жи́рный кусо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
кава́лак, ‑лка, м.
Тое, што і кусок. У горне ляжаў прадаўгаваты кавалак распаленага дабяла жалеза. Курто. — Які ж з цябе чалавек, калі ты адабраў ад родных дзяцей кавалак! Лупсякоў. Можа, у лісце нічога і не сказана важнага, а для Алесі ў кожным слове — кавалак жыцця. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кава́лак м Stück n -(e)s, -e; Bíssen m -s, -, Háppen m -s, - (чаго-н ядомага);
кава́лак хле́ба ein Stück [éine Schéibe, Schnítte] Brot;
кава́лак мы́ла ein Stück Séife;
тры кава́лкі сукна́ drei Stóffstücke;
пяць кава́лкаў цу́кру fünf Stück Zúcker
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кава́лак
(польск. kawałek, ад с.-н.-ням. kavele)
частка чаго-н. (напр. к. хлеба).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Кава́лак ’кусок’ (БРС, ТСБМ, Бяльк., Выг., Гарэц., Грыг., Касп., Нас., Сержп. Грам., Сержп. Прымхі, Шат., Яруш.), кавалак ’кусок вымешанай гліны’ (палес., Вярэн.), ’зямельны надзел квадратнай формы’ (палес., Выг.), ’тоўстае бервяно’ (БРС), у выразе кавалак дурня (Сцяц.), кавалачак (ТСБМ, Нас.). Больш шырока, чым кавал (гл.), распаўсюлжаны паланізм. Гэта можа тлумачыцца або больш раннім пранікненнем яго ў бел. гаворкі, або тымі ж чыста моўнымі семантычнымі асаблівасцямі, паводле якіх кусок больш ужывальнае, чым кус. Неабходна адзначыць, што, як і ў выпадку са словам кавал, пашыралася менавіта значэнне ’частка цэлага’. Аб этымалогіі гл. кавал.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кавалак, кусок, дроб, драбок, крошка, крыха, крышан, абломак, ашчэпак, адшчэпак, уцінак, друзачка / чатырохкантовы: брус, брусок / ад разбітага посуду: чэрап / звычайна пра хлеб: луста, скіба / засохлы: асушак / з краю бохана: акраец; кус, аскабалак, скрыль, друзалак, ашкалёпак / звычайна пра сала: аполец, полаць, скрыгаль, дзялянка, штыглік / пра хлеб: карвега, гамёлка (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
раго́жына, -ы, ж. (разм.).
Кавалак рагожы.
Накрыць бочку рагожынай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
драці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж. (разм.).
Кавалак дроту.
Прабіў нагу драцінай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
трухля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Трухлявы кавалак чаго-н. (звычайна дрэва).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)