збо́ршчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. збо́ршчык збо́ршчыкі
Р. збо́ршчыка збо́ршчыкаў
Д. збо́ршчыку збо́ршчыкам
В. збо́ршчыка збо́ршчыкаў
Т. збо́ршчыкам збо́ршчыкамі
М. збо́ршчыку збо́ршчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

збо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.

З. бавоўны.

З. членскіх узносаў.

2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.

З. матораў.

|| ж. збо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. збо́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збо́ршчык м., в разн. знач. сбо́рщик;

з. чле́нскіх узно́саў — сбо́рщик чле́нских взно́сов;

з. мато́раў — сбо́рщик мото́ров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́ршчык, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца зборам чаго‑н. Зборшчык членскіх узносаў. Зборшчык подпісаў.

2. Рабочы, які займаецца зборкай ​1. Брыгада зборшчыкаў. Слесар-зборшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́ршчык м

1. (узносаў і г. д.) Kassíerer m -s, -;

збо́ршчык пада́ткаў Stéuereinnehmer m -s, -;

збо́ршчык по́дпісаў Únterschriftensammler m -s, -;

2. тэх Montágearbeiter [-ʒə] m -s, -;

3. с.-г. Pflücker m -s, -;

збо́ршчык баво́ўны Báumwollpflücker m -s, -;

збо́ршчык ле́кавых раслі́н Kräutersammler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сбо́рщик в разн. знач. збо́ршчык, -ка м.;

сбо́рщик чле́нских взно́сов збо́ршчык чле́нскіх узно́саў;

сбо́рщик дви́гателей техн. збо́ршчык рухавіко́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да зборшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сле́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы, зборцы і рамонце металічных вырабаў.

С.-зборшчык.

С.-сантэхнік.

|| прым. сле́сарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Зборшчык і ўстаноўшчык машын, абсталявання.

М.-турбіншчык.

2. Спецыяліст па электраабсталяванні, электраправодцы; электраманцёр.

|| прым. манцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fitter [ˈfɪtə] n. збо́ршчык, сле́сар-манта́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)