Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запаве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м. (высок.).
Наказ, парады паслядоўнікам, нашчадкам.
З. бацькі сыну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запаве́т, -ту заве́т; завеща́ние ср.;
з. ба́цькі сы́ну — завеща́ние отца́ сы́ну
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запаве́т, ‑у, ДМ ‑веце; м.
Наказ, дадзены кім‑н. сваім наслядоўнікам або патомкам. Ленінскія запаветы. □ Паміраючы, бацька пакідаў запавет сыну, дзядзька — пляменніку, старэйшы брат — малодшаму.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запаве́тм. Vermächtnis n -ses, -se, Testamént n -(e)s, -e;
Но́вы запаве́т Néues Testamént;
Стары́запаве́тÁltes Testamént
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Запавет ’наказ патомкам’. Укр.заповіт ’тс’. Параўн. ст.-слав.заповѣдь ’запаведзь’, ст.-рус.заповѣдь ’запаведзь, запавет, забарона’. Зах.-рус. кантамінацыя завет і запаведзь. Параўн. рус.варонеж.за́повесть ’запавет’, серб.-харв.за̏повест і славен.zapovę̂st ’загад, запаведзь’ < zapovědtь з суфіксам ‑tь, як vědtь > весць. У завет (гл.) той жа корань, што ў веча (гл.), у запаведзь — ведаць (гл.) (< vědati > po‑vědati > za‑povědati > zapověd‑ь).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Новы запавет 2/322, 453; 4/374; 9/460
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Стары запавет 2/322; 4/374; 8/556, 668; 9/460
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)