глушэц - Пошук

глушэ́ц, -шца́, мн. -шцы́, -шцо́ў, м.

1. Вялікая лясная птушка сямейства цецерукоў.

2. Глухі чалавек (разм.).

|| прым. глушцо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Глушэ́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глушэ́ц

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глушэ́ц

‘глухі чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глушэ́ц, -шца́ м.

1. зоол. глуха́рь;

2. разг. (глухой человек) глуха́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глушэ́ц, ‑шца, м.

1. Вялікая лясная птушка сямейства цецерукоў.

2. Разм. Пра глухога чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Глушэц 2/205, 530; 3/518; 6/222; 12/46 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Глушэц (в., Лоеўскі р-н) 4/373; 6/544; 11/232

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ГЛУШЭ́Ц,

яшчарка, гл. Жаўтапузік.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

глушэ́ц м. заал. Áuerhahn m -(e)s, -hähne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Verbum