глушэ́ц, -шца́, мн. -шцы́, -шцо́ў, м.

1. Вялікая лясная птушка сямейства цецерукоў.

2. Глухі чалавек (разм.).

|| прым. глушцо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)