Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вэ́рхал, -у, м. (разм.).
Вялікі беспарадак, неразбярыха; крык, шум.
У хаце стаяў в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вэ́рхал, -лу м., разг. каварда́к, бедла́м, содо́м, тарара́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вэ́рхал, ‑у, м.
Разм. Страшэнны беспарадак, неразбярыха; крык, шум. У доме — вэрхал, усё пайшло дагары нагамі.Карпаў.На ферме зноў падняўся вэрхал: спрачаліся, каму колькі год.Пташнікаў.Бегае, круціцца, галёкае, як ашалелы: вечны вэрхал праз яго на дварэ.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вэ́рхалмразм Durcheinánder n -s, Únordnung f -, Wírrwarr m -s, Tohuwabóhu n - і -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вэ́рхал (БРС) ’гоман, малая звадка’ (КЭС); ’беспарадак’ (Бір. Дзярж.); ’лямант, гвалт’ (Жд.). Таго ж паходжання, што і ва́рхал ’тс’ (гл.), г. зн. запазычанне з польск.warchoł. Форма вэ́рхал (падобнай формы ў польскай мове няма) другасная, узнікла ў бел. мове, відаць, з формы тыпу вархо́л (апошняя, напр., засведчана ў гаворках Слаўгарадчыны; гл. Яшкін, Бел.-польск. ізал., 157) пры перанясенні націску на першы склад. Параўн. багно́, але бэ́гна, барса́ць, але бэ́рсаць і да т. п. Яшкін (там жа) лічыць вэ́рхал, ва́рхал не запазычаннем, а агульным утварэннем для беларуска-польскай зоны. Гэта няправільна, бо ў польск. мове слова з’яўляецца спрадвечным і адлюстроўвае (разам са шматлікімі вытворнымі; гл. Брукнер, 601–602) прасл. адносіны.