Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́скачыцьсов.
1. вы́скочить, вы́прыгнуть;
в. з акна́ — вы́скочить (вы́прыгнуть) из окна́;
2. (выпасть) вы́скочить; вы́скользнуть;
~чыў зуб — вы́скочил зуб;
ні́тка ~чыла з іго́лкі — ни́тка вы́скочила (вы́скользнула) из иго́лки;
3.разг. (выбежать) вы́скочить; вы́лететь;
саба́ка ~чыў з-пад бра́мы — соба́ка вы́скочила из-под воро́т;
4. (о прыще) вскочи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́скачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. Скочыўшы, пакінуць якое‑н. месца, з’явіцца адкуль‑н., дзе‑н. Выскачыць з акна. □ Да левага берага Дзвіны прычаліла лодка. З яе выскачыў рослы, шырокі ў плячах мужчына.Грахоўскі.Вепр дзіка рохкнуў, выскачыў з рова і ўпаў на снег.Колас.
2. Нечакана выпасці, вылецець. Нітка выскачыла з іголкі. □ Накрыўка ў бойцы выскачыла і ўся смятана вылілася.Якімовіч.
3.Разм. Таропка, хутка выбегчы, выехаць; вылецець. Чалавек паспешна схваціў пад паху шапку.., і выскачыў за дзверы.Чорны.Раптам за мостам застракатала, і з-за павароту шашы выскачылі матацыклісты.Шамякін.
4.перан.Разм. Недарэчна ўмяшацца ў якую‑н. справу. Выскачыць са сваёй прапановай.
5.перан. Нечакана ўзнікнуць; вырасці. На правай плоскасці [самалёта] выскачылі языкі полымя.Алешка.Дзе-нідзе ўжо выскачыла першая зялёная траўка.Якімовіч.
•••
Выскачыць замуж — паспешна, неабдумана або вельмі рана пайсці замуж.
Выскачыць з галавы (з памяці) — тое, што і вылецець з галавы (з памяці) (гл. вылецець).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́скачыць, выско́кваць
1. (адкуль-н.) hináusspringen*vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráusspringen*vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hervórspringen*vi (s) (нечакана з’явіцца);