вынахо́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вынайшаў што-н.

Нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.

|| ж. вынахо́дніца, -ы, -ніц.

|| прым. вынахо́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вынахо́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вынахо́днік вынахо́днікі
Р. вынахо́дніка вынахо́днікаў
Д. вынахо́дніку вынахо́днікам
В. вынахо́дніка вынахо́днікаў
Т. вынахо́днікам вынахо́днікамі
М. вынахо́дніку вынахо́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вынахо́днік м. изобрета́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынахо́днік, ‑а, м.

Той, хто вынайшаў што‑н. новае або займаецца вынаходніцтвам; вынаходца. Рэспубліканская нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вынахо́днік, вынахо́дца м. Erfínder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Заслужаны вынаходнік Беларускай ССР 3/197; 4/510; 11/619

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

заслужаны вынаходнік Рэспублікі Беларусь

т. 6, с. 551

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заслужаны вынаходнік Рэспублікі Беларусь

т. 18, кн. 1, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вынахо́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да вынаходнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inventor [ɪnˈventə] n. вынахо́днік, вынахо́дца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)