выда́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выда́тнік выда́тнікі
Р. выда́тніка выда́тнікаў
Д. выда́тніку выда́тнікам
В. выда́тніка выда́тнікаў
Т. выда́тнікам выда́тнікамі
М. выда́тніку выда́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выда́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх вучэбных прадметах.

Круглы в.

2. Работнік, які выдатна выконвае свае абавязкі.

В. вытворчасці.

|| ж. выда́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выда́тнік м. отли́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выда́тнік, ‑а, м.

1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх прадметах вучэбнага плана.

2. Той, хто выконвае сваю работу, абавязкі на выдатна. Выдатны баявой і палітычнай падрыхтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выда́тнік м.

1. béster Schüler [Studént];

кру́глы выда́тнік béster Schüler, der in állen Fächern «sehr gut» hat;

2. (на прадпрыемстве) béster Árbeiter;

значо́к выда́тніка Léistungsabzeichen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Выда́тнік (БРС). Наватвор 20‑х гадоў ад выда́тны; згодна з Крукоўскім (Уплыў, 127), калька з рус. отличник; параўн. таксама Трубачоў, Этимология, 1971, 384 (семантычная калька — еўрапеізм).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отли́чник выда́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяцёрачнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Вучань, які звычайна атрымлівае пяцёркі; выдатнік.

|| ж. пяцёрачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Дачка — п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выда́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да выдатнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

valedictorian [ˌvælɪdɪkˈtɔ:riən] n. AmE, fml выпускні́к-выда́тнік, які́ выступае з развіта́льнаю прамо́ваю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)