1. Зрываючы, вызваліць што‑н. ад чаго‑н. Абарваць куст агрэсту.// Пазрываць што‑н. з чаго‑н. Абарваць спелыя ягады. □ Пытае шумны маладняк У дрэў старых: вятры якія Іх абарвалі так, Ствалы сагнулі векавыя?Танк.
2. Моцна нацягнуўшы, разарваць; адарваць частку чаго‑н. або поўнасцю што‑н. ад чаго‑н. Ён абарваў брызент, якім ззаду быў завешаны кузаў.Янкоўскі.
3.перан. Раптоўна і рэзка спыніць дзеянне, працяканне чаго‑н. Абарваць размову. □ Разважанні камандзіра абарваў далёкі гарматы стрэл.Шчарбатаў.
4.Разм. Зарабіць, раздабыць што‑н. Чалавек тут жыў бедны і рад быў абарваць капейку з якога-небудзь выпадку.Чорны.
5.перан.Разм. Зрабіўшы рэзкую, грубую заўвагу, перапыніць каго‑н., прымусіць змоўкнуць. Андрэй слухаў Івана і ледзь стрымліваўся, каб не абарваць яго рэзкім словам.Шахавец.
6. Пашкодзіць, разарваць кусаючы; абкусаць. — Ах, ах! — крычыць пан. — Напусціце на яго [чорта] пару вепрукоў — няхай яны яму лыткі абарвуць!Якімовіч.
•••
Абарваць тэлефон — часта, многа званіць па тэлефоне.
абарва́ць2, ‑рве; зак.
Апухнуць і нагнаіцца; нарваць вакол. Палец абарваў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абарва́цьIIмед. (нагнаіцца) éitrig wérden, éitern vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абарва́цьI
1.ábreißen*vt; zerréißen*vt (разарваць);
2. (спыніць) ábbrechen*vt;
абарва́ць размо́ву das Gespräch ábbrechen*;
3. (прымусіцькаго-н.змоўкнуць) j-n unterbréchen*; j-m ins Wort fállen*; j-m über den Mund fáhren*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абрыва́ць¹ гл.абарваць¹.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абрыва́ць² гл.абарваць².
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)