Verbum

анлайнавы слоўнік

sympathy [ˈsɪmpəθi] n.

1. (for/towards/with) сімпа́тыя; прыхі́льнасць;

feel sympathy for smb. сімпатызава́ць каму́-н.;

I know you are in sympathy with them. Я ведаю, вы ставіцеся да іх прыхільна.

2. звыч. pl. спага́да, спачува́нне;

a man of wide sympathy спага́длівы чалаве́к;

a letter of sympathy спачува́льны ліст;

stir up sympathy выкліка́ць спачува́нне;

You have my deepest sympathies. Прыміце мае самыя глыбокія спачуванні.

3. узаемаразуме́нне; блі́зкасць ду́ш, зго́днасць; ро́днасць

♦

be in sympathy with smb./smth. fml быць у по́ўнай зго́дзе з кім-н./чым-н.,

be out of sympathy/have no sympathy with smb. fml быць у разла́дзе з кім-н.;

We are out of sympathy. Мы не разумеем адзін аднаго.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

want² [wɒnt] v.

1. хаце́ць, жада́ць;

I want you to do it now! Я хачу, каб вы зрабілі гэта зараз!

2. infml адчува́ць, мець патрэ́бу (у чым-н.);

He wants energy. Яму не хапае энергіі.

Your country wants you. Ты патрэбен сваёй краіне.

The car wants repairing. Машыну трэба рамантаваць.

3. fml не хапа́ць;

want for nothing мець усё неабхо́днае;

He wants for nothing. Ён ні ў чым не мае нястачы.

4. патрабава́ць, выкліка́ць; хаце́ць ба́чыць;

You’re wanted (on the phone). Вас клічуць (да тэлефона).

He is wanted by the police. Яго шукае паліцыя.

want in [ˌwɒntˈɪn] phr. v. infml хаце́ць увайсці́

want out [ˌwɒntˈaʊt] phr. v. infml хаце́ць вы́йсці;

The dog wants out. Сабака просіцца на двор.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bind

[baɪnd]

v.t., -bound, binding

1) вяза́ць (ра́зам); зьвя́зваць

She bound the package with a ribbon — Яна́ зьвяза́ла паку́нак істу́жкай

2) трыма́ць ра́зам, скле́йваць, змацо́ўваць

Tar will bind gravel — Смала́ змацу́е жвір

3) забавя́зваць, прымуша́ць

to bind by a promise — зьвя́зваць абяца́ньнем, абавя́зкамі

4) апяра́зваць; адзява́ць павя́зку, вяно́к

5) абіва́ць, абшыва́ць берагі́

6) пераплята́ць кні́гу

7) Med. выкліка́ць запо́р

v.i.

1) прыліпа́ць, трыма́цца ра́зам

2) забавя́зваць, зьвя́зваць

A contract always binds — Кантра́кт забавя́звае

1) су́вязь f.

2) Mus. сынко́па f.

•

- bind oneself to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Каламу́ціць ’муціць, рабіць каламутным’ (ТСБМ), ’выклікаць неспакой, уносіць беспарадак, блытаніну’ (ТСБМ). Укр. каламутити ’муціць; бунтаваць’, каломутити ’тс’, рус. варонеж., зах.-бран. каламутить ’муціць ваду’, кур., зах.-бран. ’выклікаць разлад, смуту; баламуціць’, польск. kołomącić ’муціць, баламуціць, круціць’, kalamacić ’муціць (напр., ваду), баламуціць’ (там жа), kałamucać ’муціць, боўтаць’ з усх.-слав. фанетыкай; сведчыць, магчыма, аб больш шырокім распаўсюджанні слова ў бел. мове, славац. zkolomutit ’закрануць, падражніць, пашавяліць’. На поўдні славянскай тэрыторыі адзначана серб.-харв. каламу́тити (у Вука), якое RHSJ (4) суадносіць з kalabúriti. Адносна першага слоўнік мяркуе, што яно магло ўтварыцца ў выніку кантамінацыі kalabúriti і дзеяслова mutiti; адносна другога — ад kalabàluk ’вялікая колькасць людзей, шум, мітусня’, якое з тур. galabalyk. Відаць, такое меркаванне нельга прыняць, паколькі ёсць дакладныя адпаведнікі ў паўн.-слав. мовах. Цікава і серб.-харв. калабу́рити, якое суадносіцца з прасл. buriti са значэннем ’хваляваць’ і да т. п. Звернем яшчэ ўвагу на дзеяслоў buniti ў дэфініцыі як на вельмі сімптаматычны (параўн. Трубачоў, Эт. сл., 3, 99: «buriti… родственно *bura, а также глагольно-именной паре *buna‑ *buniti…». Наяўнасць у слав. мовах фанетычна розных лексем (першая частка ‑kala‑ і ‑kolo‑) зацямняе этымалогію. Слаўскі (2, 371) мяркуе аб злучэнні *kolomǫtiti ’муціць навокал’, як аргумент прыводзяцца паралельныя чэш. (у Юнгмана) kolotáceti se ’круціцца’, рус. колобродить, дыял. колобродить, бел. каламесіць. Надзейнасць гэтых прыкладаў не вельмі высокая, аднак структура такая з’яўляецца магчымай: параўн. укр. коломыя ’яма, вымытая вадой’, серб.-харв. kolòvada («složeno od kolo osnove glagola voditi…», RHSJ, 5, 214), рус. коловодиться ’вазіцца, многа займацца чым-н. і да т. п.’, магчыма, рус. маск. коломыка ’пляткарка і да т. п.’ Фанетычныя недакладнасці Слаўскі тлумачыць ад’ідэацыяй першай часткі да kalъ ’гразь’ і да *balamutiti ’муціць’. Махэк₁ (419). Махэк₂ (514) мяркуе аб праформе *kalomǫtiti, дзе першая частка паходзіць ад kalъ ’гразь і да т. п.’ Фанетыку слав. утварэнняў ён тлумачыць наступным чынам: форма kala магла быць вынікам прагрэсіўнай асіміляцыі (укр. каламутити), а польск. і чэш. рэгрэсіўнай. Такое тлумачэнне не вельмі добра спалучаецца з паралельнымі формамі koło‑ і kało‑ ў польск. дыял. словах, а семантыку слав. прыкладаў нельга звесці да семантыкі kalъ. Параўн., у прыватнасці, бел. дыял. каламут ’вір’ і сінонімы; рус. дыял. коловерть, коловорот, круговорот. Аднак, калі прыняць версію Слаўскага, відавочна, што нельга проста вытлумачыць серб.-харв. прыклады, паколькі на поўдні ўтварэнні з першай часткай bala‑ не адзначаюцца. Гэта значыць, што на серб. лексемы або сапраўды ўплывалі семантычна падобныя турцызмы, або тут дзейнічалі ўласна фанетычныя працэсы. Не выключана, што прапанаваныя этымалогіі наогул няпэўныя і больш верагодна бачыць тут кампозіт, у якім першая частка ўспрымаецца як экспрэсіўны фармант. Так разглядаў Кноблах (JC, 1969 (2), 141) лексемы балагур, баламут і інш. Найбольш істотным момантам такой версіі з’яўляецца магчымасць утварэння экспрэсіўнага фарманта на базе слова. Тады змяненне фанетыкі лёгка вытлумачыць як натуральнае для экспрэсіўнай лексікі або фармантаў. Не выключана, што з такімі фармантамі ўтвораны рус. бран. коломат ’крык, шум’, аб другой частцы гл. Мартынаў, Бел.-рус. ізал., 70; укр. усх.-палес. калабушить ’ласкатаць’, магчыма, бел. каланытка (гл.) і інш. Параўн. славац. galamuta ’змяшэнне, смута’ і balamuta ’тс’, што сведчыць, па-першае, аб блізкай семантыцы ўтварэнняў з рознымі фармантамі ў пачатку слова, па-другое, аб змяненні фанетыкі. Звяртае на сябе ўвагу і той факт, што нельга выключыць уплыву паўн.-слав. balamǫtiti на разглядаемую групу лексікі, аднак характар гэтага ўплыву не вельмі ясны. Магчыма, balamǫtiti ўласна славянскае ўтварэнне (гл. агляд версій Трубачоў, Эт. сл., 1, 146–147), не выключана, што паралельнае да kalamǫtiti. Версія аб запазычанні слова (баламуць) з манг. balamut больш верагодная, калі прыняць пад увагу аргументацыю Папова (Из истории, 35, заўвага 4), які адзначае, што ў іранскіх дыялектах Паміра balāmū́t ’віхор’. Робіцца таксама слушная заўвага, што складанасць лексемы і семантыка не дазваляюць меркаваць аб выпадковым супадзенні. Аднак апошнія прапановы не праясняюць справу, хоць лінгвагеаграфія і не пярэчыць версіі аб магчымым запазычанні слова (ва ўсякім разе слова баламут). Таксама не вельмі ясным з’яўляецца словаўтварэнне, калі дапускаць славянскае паходжанне слоў. Тут можна бачыць складанне назоўнік + дзеяслоў, або дзеяслоўны назоўнік (гл. прыклады вышэй).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыццё, ‑я, н.

1. Асобая форма руху матэрыі, якая ўзнікла на пэўным этапе яе развіцця і прадстаўлена вялікай колькасцю асобных арганізмаў. Узнікненне жыцця на Зямлі.

2. Фізіялагічны стан усяго жывога ад зараджэння да смерці. Што ні кажы, а жыццё, ужо само па сабе, ёсць радасць, вялікае шчасце, бясцэнны дар. Колас. Чалавеку жыццё раз даецца. Чорны. // Функцыяніраванне арганізма, звязанае з яго ўзнікненнем, развіццём і разбурэннем. Хлопчык ляжаў на ложку без усялякіх адзнак жыцця. Шамякін.

3. Паўната праяўлення фізічных і духоўных сіл; душэўны ўздым, натхненне. І гучыць яно [роднае слова] ў полі і ў кузні, За рулём і ў рабочым страі — Скрозь, дзе нашы гарачыя будні, Дзе жыццё на пярэднім краі. Гілевіч. Ты вольным стаў, наш край, цяпер, К жыццю Кастрычнікам прызваны. Колас.

4. Час існавання каго‑н.; век. Свае худыя, так мала ў жыцці цалаваныя рукі,.. [маці] трымала мазалямі да мазалёў. Брыль. Жыццё пражыць — не поле перайсці. Прыказка. // якое або дзе. Перыяд у існаванні каго‑н., абмежаваны рамкамі прабывання дзе‑н. Партызанскае жыццё. □ Доктар усё жыццё змагаўся за ўзорную чысціню ў сялянскіх хатах. Шамякін. // Сукупнасць усяго перажытага і зробленага чалавекам. Апанасу ўспомнілася ва ўсіх драбніцах яго жыццё. Кавалёў.

5. таксама мн. (жы́цці, ‑яў). Пра жывую істоту як носьбіта жыцця. Тыдні заступалі і адыходзілі, а хвароба трымала ў агідных кіпцюрах маладое жыццё. Мурашка.

6. Умовы і спосаб існавання каго‑н.; быт. Савецкі лад жыцця. Заможнае жыццё. Сямейнае жыццё. □ [Сяляне] па-новаму працавалі і будавалі сваё жыццё. Залескі.

7. чаго або якое. Існаванне ў развіцці, у руху (пра народ, дзяржаву, установу і пад.). Літаратурнае жыццё. Мірнае жыццё краіны. / Аб прыродзе, неарганічным свеце, фізічных целах і пад. Жыццё зямлі. Жыццё акіяна. Жыццё лесу.

8. Навакольная рэчаіснасць; быццё. Сувязь навукі з жыццём. □ І вось перамянілася жыццё, перамяніўся і погляд на яго, на рэчы, на самую прыроду. Чарнышэвіч. Строгай мяжы паміж летуценнем і сапраўдным жыццём панна Ядвіга не ведае. Бядуля.

9. Рух, ажыўленне, якія ўтвараюцца жывымі істотамі. Злева чулася гаманлівае жыццё галоўнай вуліцы. Шыцік.

•••

Корань жыцця гл. корань.

Аддаць жыццё за каго-што гл. аддаць.

Выклікаць да жыцця гл. выклікаць.

Дараваць жыццё каму гл. дараваць.

Даць жыццё каму гл. даць.

Жыццё-быццё — тое, што і жыццё (у 6 знач.).

Загубіць жыццё гл. загубіць.

Кончыць жыццё гл. кончыць.

Не ад добрага жыцця — з гора, з бяды.

Не даваць жыцця каму гл. даваць.

Не на жыццё, а на смерць — не шкадуючы жыцця, самым рашучым чынам.

Паміж (між) жыццём і смерцю — у вельмі небяспечным для жыцця становішчы.

Паплаціцца жыццём гл. паплаціцца.

Пуцёўка ў жыццё гл. пуцёўка.

Пытанне жыцця або смерці гл. пытанне.

У жыцці не... — ніколі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спроси́ть сов.

1. (обратиться с вопросом) спыта́ць (каго), спыта́цца (у каго), запыта́ць (каго), запыта́цца (у каго);

спроси́ его́, как туда́ пройти́ спыта́й (запыта́й) яго́, як туды́ прайсці́, спыта́йся (запыта́йся) у яго́, як туды́ прайсці́;

2. (попросить) папрасі́ць;

спроси́ть сове́та папрасі́ць пара́ды;

спроси́ть разреше́ния папрасі́ць дазво́лу;

3. (потребовать) запатрабава́ць; (взыскать) спагна́ць;

с тебя́ спро́сят, е́сли не бу́дет сде́лано з цябе́ спаго́няць, калі́ не бу́дзе зро́блена;

с вас спро́сят добросо́вестной рабо́ты з вас запатрабу́юць добрасумле́ннай пра́цы;

4. (вызвать) вы́клікаць; (позвать) паклі́каць; (потребовать) запатрабава́ць;

в дверь постуча́ли и спроси́ли хозя́ина у дзве́ры пасту́калі і вы́клікалі (паклі́калі) гаспадара́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

make

[meɪk]

v.t., made

1) рабі́ць; будава́ць, утвара́ць

to make a new dress — пашы́ць но́вую суке́нку

to make a boat — збудава́ць чо́вен

to make a bed — пасла́ць ло́жак

to make a fire — раскла́сьці аго́нь

to make a poem — скла́сьці верш

to make a will — зрабі́ць тэстамэ́нт

2) выкліка́ць, рабіць; станаві́цца

to make trouble — выкліка́ць пры́красьці

to make peace — пагадзі́цца

to make a fool of oneself — зрабі́ць зь сябе́ ду́рня, паста́віць сябе́ ў дурно́е стано́вішча

She will make a good teacher — Зь яе́ бу́дзе до́брая наста́ўніца

3) прымуша́ць

He made me go — Ён прыму́сіў мяне́ пайсьці́

4) склада́ць, быць ро́ўным

Two and two make four — Два і два ро́ўна чатыро́м

5) е́хаць

To make more than 100 km an hour — е́хаць звыш ста кілямэ́траў на гадзі́ну

а) упраўля́цца, пасьпява́ць; трапля́ць у час

to make a traffic signal — пасьпе́ць прае́хаць на зялёным сьвятле́

б) прыбыва́ць

The ship made port — Карабе́ль прыбы́ў у порт

1) фасо́н -у m.; ма́рка f.; тып -у m., мадэ́ль f. (машы́ны)

2) хара́ктар -у m.

•

- make as if

- make as though

- make away with

- make off

- make out

- make over

- make up

- make up for

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

send [send] v. (sent)

1. пасыла́ць, адсыла́ць, адпраўля́ць;

send smb. one’s love перадава́ць прывіта́нне каму́-н.;

send smb. about his business праганя́ць каго́-н. (каб займаўся сваёй справай);

send for smb. выкліка́ць, пасы ла́ць за кім-н.

2. перадава́ць (па радыё)

3. прыво́дзіць у які́-н. стан;

His lecture sent me to sleep. Я заснуў на яго лекцыі;

The storm sent the temperature down. Бура знізіла тэмпературу.

send away [ˌsendəˈweɪ] phr. v. адсыла́ць, адпраўля́ць

send back [ˌsendˈbæk] phr. v.

1. пасыла́ць наза́д

2. адлюстро́ўваць

send down [ˌsendˈdaʊn] phr. v. выключа́ць (з каледжа, універсітэта і да т.п.)

send in [ˌsendˈɪn] phr. v. пасыла́ць па по́шце;

He sent in his application. Ён падаў заяву.

send off [ˌsendˈɒf] phr. v. =

send awaysend out [ˌsendˈaʊt] phr. v.

1. высыла́ць; рассыла́ць

2. выпраме́ньваць (святло, цяпло і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адда́цца, ‑дамся, ‑дасіся, ‑дасца; ‑дадзімся, ‑дасцеся, ‑дадуцца, зак.

1. каму. Аддаць сябе ва ўладу пераможцы; здацца. [Камісар:] — Расстраляйце мяне, Толькі ворагу я не аддамся. Глебка. // на што. Аддаць сябе ў чыё‑н. распараджэнне; даверыцца чыёй‑н. упадзе. Кастусь Прыбыткоўскі аддаўся на чужую волю. Чорны. Відаць, хацеў [Андрэй] быць галавой сям’і, — разважала Марына, — ды ўбачыў, што з гэтага нічога не выходзіць. Аддаўся на маю ўладу. Так даўно трэба было зрабіць... Шахавец. // Уступіць у палавую сувязь (пра жанчыну). Алімпа верыла Валодзю, як верыла самой сабе, і таму.. аддалася яму. Сабаленка.

2. каму-чаму. Цалкам прысвяціць сябе чаму‑н. (працы, вучобе, сям’і і пад.). Нельга.. кінуць агульнае справы і аддацца пытанням прыватнага жыцця. Гартны. Коля з усім уласцівым яму захапленнем аддаўся новай рабоце. Якімовіч. // Захапіцца чым‑н., паглыбіцца ў што‑н. (думкі, мары, пачуцці і пад.). Аддацца ўспамінам. □ Апетыт у Макара рос. Ён увесь аддаўся ядзе. Бядуля. Пшанічны даеў вынятыя з кішэні рэшткі сала і.. суцішыўся — аддаўся журбоце. Быкаў.

3. чым. Адазвацца, адбіцца (пра гукі). Грукат і перастук.. колаў [цягніка] разлеглым водгуллем аддаліся ў пустой каробцы вакзала. Карпаў. // Выклікаць сабой якое‑н. пачуццё; адазвацца як‑н. Моцны стук над галавою аддаўся вострым болем у вушах і ў галаве. Кулакоўскі.

4. безас. Будзе аддадзена, заплачана. Некалі аддасца.

5. Перастаць злавацца, упарціцца; здацца. Ну што ж, пасля, як стары аддасца, даведаемся пра ўсе.. яго выкрунтасы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адцягну́ць, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне; зак., што.

1. Адсунуць, перамясціць цягнучы; адвесці ўбок. Адцягнуць курок. □ [Аксіння] кінулася было да распасцёртай постаці на падлозе, але яе груба адцягнулі назад, да дзвярэй. Лынькоў. Жанчына падбегла, схапіла дзіця за ручку і скоранька адцягнула ўбок. Скрыган.

2. Пацягнуўшы, напяць; пацягнуць. Адцягнуць шнур. // Цягнучы, выклікаць пачуццё болю. Адцягнуць руку.

3. Падоўжыць каваннем; зрабіць танчэйшым. Адцягнуць болт. Адцягнуць касу. // Зрабіць даўжэйшым; выцягнуць. — А ў цябе вушы маці адцягнула! — не стрымаў абразы Сярожа. — Таму і доўгія. Ваданосаў.

4. Якімі‑н. дзеяннямі прымусіць змяніць напрамак руху ў свой бок; адвесці. Адцягнуць сілы ворага. □ Нашай групе трэба было адцягнуць на сябе агонь праціўніка, пакуль асноўныя часці, хаваючыся за будынкамі вёскі, наблізяцца з супрацьлеглага боку і пойдуць на штурм. Карпюк.

5. перан. Адхіліць думкі, увагу і пад. ад чаго‑н., прымусіць забыцца пра што‑н. Гэтыя размовы мелі тую карысць, што на некаторы час адцягнулі думкі хлопцаў ад голаду. Маўр. Заўважыўшы чалавека, .. [ласіха] не будзе ўцякаць, як заўсёды, а, наадварот, выйдзе наперад, пакажацца яму на вочы і пастараецца адцягнуць увагу ад таго месца, дзе яна схавала сваё дзіця. В. Вольскі.

6. перан. Перанесці на пазнейшы час, адкласці на потым. Аратыя як разышліся, дык адцягнулі полудзень, і да паўдня скрозь ралля адно чарнела ўся спрэс роўная, без межаў. Чорны.

•••

Голасу не адцягнуць — не мець сілы ўголас сказаць што‑н.

За вушы не адцягнеш — пра вельмі смачную яду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)