разабра́ць, -збяру́, -збярэ́ш, -збярэ́; -збяро́м, -збераце́, -збяру́ць; -збяры́; -забра́ны; зак.
1. што. Раз’яднаць, разняць што-н. на састаўныя часткі.
Р. гадзіннік.
Р. старую хату.
2. каго-што. Узяць усё, раскупіць.
Р. падручнікі.
Разабралі тавар.
3. што. Рассартаваць, прывесці ў парадак, размясціць у пэўным парадку.
Р. лісты.
Р. дакументы.
4. каго-што. Спарадкаваць, раздзяліўшы мяса і сала і іншыя часткі.
Р. кабана.
5. перан., што. Даследуючы, высветліць, даць ацэнку чаму-н.
Р. сачыненні вучняў.
Р. сказ па часцінах мовы.
6. перан., што. Распазнаць, адрозніць што-н.
Р. почырк.
Р. гатунак груш на смак.
Не р., што ён гаворыць.
7. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго (што). Ахапіць, апанаваць (пра пачуццё, жаданне і пад.; разм.).
Яе разабрала злосць.
Дзяцей разабрала цікавасць.
8. Выклікаць ап’яненне (разм.).
Яго разабрала (безас.) пасля шклянкі гарэлкі.
◊
Не разбяры-бяры (разм.) — пра што-н. вельмі заблытанае, незразумелае.
Разабраць па костачках (разм.) — дэталёва абмеркаваць, абгаварыць каго-, што-н.
(Усю) ноч разбяруць (разм.) — не будзе калі спаць.
|| незак. разбіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. разбо́р, -у, м. (да 1—6 знач.) і разбо́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 1 знач.).