backward1 [ˈbækwəd] adj.
1. за́дні;
a backward movement рух наза́д
2. адста́лы; запо́знены;
a backward spring по́зняя вясна́;
a backward child недаразві́тае дзіця́;
a backward part of the country адста́лая ча́стка краі́ны
♦ She is not backward in coming forward. infml Яна не саромеецца высоўвацца.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
soak [səʊk] v.
1. намо́чваць, прамо́чваць
2. прамака́ць; мо́кнуць;
get soaked (to the skin) прамо́кнуць (да ні́ткі);
soak oneself in classical poetry ца́лкам захапі́цца класі́чнай паэ́зіяй
soak up [ˌsəʊkˈʌp] phr. v. усмо́ктваць;
The child soaks up new facts like a sponger. Дзіця засвойвае новыя факты як губка.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
шко́льны Schul-, schúlisch;
шко́льныя гады́ Schúlzeit f;
шко́льнае памяшка́нне Schúlgebäude n -s, -;
шко́льны тава́рыш Schúlfreund m -(e)s, -e, Schúlkamerad m -en, -en;
дзіця́ шко́льнага ўзро́сту Kind im Schúlalter, schúlpflichtiges Kind;
шко́льныя мерапрые́мствы schúlische Veránstaltungen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
калыха́ць, ‑лышу, ‑лышаш, ‑лыша; незак., каго-што.
1. Мерна рухаць зверху ўніз або з боку ў бок; гайдаць, хістаць. Ветрык паволі калыхаў у руцэ лісток пісьма. Алешка. Там, у бяскрайняй вышыні, вецер калыхаў сцягі. Шамякін. / у безас. ужыв. Вагон калыхала і тузала на кожным стыку. Грахоўскі.
2. чым. Рабіць чым‑н. мерныя павольныя рухі; ківаць. Калыхаць нагою.
3. Гайдаючы калыску, спяваючы калыханку, усыпляць (дзіця). За.. пераборкаю батрачка Матруна калыша дзіця маладой пары. Гарэцкі. // Навяваць сон (пра гукі). Павекі самі па сабе паволі плюшчацца, а мяккі звон-шум у паветры плавае, калыша. Мурашка.
4. перан. Парушаць, абуджаць (цішыню, спакой). Роўны храп ціха калыхаў сонную цішыню хаты. Лынькоў. Не салоўка голасам пявучым Над ракой калыша ціхі гай. З нар. // Парушаць душэўны спакой, хваляваць. Сцёпка доўга стаяў, любуючыся горадам, і нейкае новае адчуванне калыхала яго, прыцягвала да гэтага горада і ў той жа час палохала і непакоіла. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаві́ць, спаўю, спаўеш, спаўе; спаўем, спаўяце; пр. спавіў, ‑ла, ‑ло; заг. спаві; зак., каго-што.
1. Загарнуць, укруціць дзіця ў пялёнкі. На руках заплакала дзіця. Жанчына палажыла яго на ложак, хутка і ўвішна спавіла. Дадзіёмаў. // Абматаць чым‑н., загарнуць у што‑н. Спавіла і паволі пачала спускаць труну ў яму тоўстая вяроўка. Васілевіч.
2. Абвіць, аплесці чым‑н.; абхапіць. Спяшаўся прайсці па знаёмай дарожцы, Дзе хаты спавіў неадступлівы хмель. Гаўрусёў. Зверху, з сакавітых і яркіх галін, ападае зрэдку зялёная ігліца, кладзецца на срабрыстае павуцінне, што спавіло сухое голле ля ствалоў. Савіцкі. // перан. Ахутаць, ахінуць, акрыць з усіх бакоў. Пад раніцу волкі туман спавіў густыя кусты, і ўсё патанула ў ім, прыціхла. Асіпенка. Сіняя смуга спавіла прасторы. Дуброўскі. Спавіла вёску вечара ціша: Замоўк і на вуліцы гоман. Чарот. // Ахапіць (пра пачуцці). Раптам страх спавіў дзявочы: Ці застацца, ці ўцякаць? Толькі вочы ў хлопца, вочы Так прывабліва гараць. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасі́цца несов.
1. в разн. знач. проси́ться;
п. на като́к — проси́ться на като́к;
дзіця́ не про́сіцца — ребёнок не про́сится;
2. проси́ть поща́ды;
◊ з языка́ про́сіцца — с языка́ про́сится;
само́ про́сіцца — само́ про́сится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
entwöhnen
1.
vt (G, von D) адву́чваць (ад чаго-н.)
ein Kind ~ — адніма́ць дзіця́ ад грудзе́й
2.
(sich)
(G, von D) адвыка́ць (ад чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Koch
m -(e)s, Köche ку́хар, по́вар; марск. кок
den ~ máchen — быць ку́харам [по́варам], куха́рыць
◊ víele Köche verdérben* [versálzen] den Brei [die Súppe] — ≅ у сямі́ ня́нек дзіця́ без но́са
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hóffnung
f -, -en надзе́я, спадзява́нне
gúter ~ sein — быць цяжа́рнай, чака́ць дзіця́
in der ~, dass… — спадзеючы́ся, што…
◊ j-m ~ máchen — абнадзе́йваць каго́-н.
~ hégen — пе́сціць надзе́ю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зацалава́ць 1, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго-што.
Абсыпаць, пакрыць пацалункамі. Мы павіталіся з.. [малой], як дарослыя, а любасці ў маёй душы было настолькі больш, што мне, каб выказаць яе, трэба было б на рукі ўзяць, зацалаваць дзяўчынку, як дзіця. Брыль. // Стаміць пацалункамі. Сашка і цяпер памятаў, як.. [цётка] яго ледзь не зацалавала, як увесь час гладзіла па стрыжаных жорсткіх валасах. Ус.
зацалава́ць 2, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак.
Разм. Пачаць цалаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)