антыбіётыкі, ‑аў; адз. антыбіётык, ‑у, м.

Хімічныя рэчывы арганічнага паходжання, якія заглушаюць рост тых ці іншых бактэрый або знішчаюць іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раст, мн. л. расты́, ’парастак’ (астрав., Жд. 1). Нульсуфіксальнае ўтварэнне ад расты́, параўн. расток, храсток (гл.). Сюды ж (калі гэта не запазычанне з украінскай) раст — “маленькія-маленькія, з галоўку шпількі, сінія, іншым часам белыя кветкі, вылазяць амаль адразу, як сыдзе снег” (Караткевіч, Маладосць, 1987, 1, 159). Параўн. укр. раст ’ключыкі, Primula veris L.; кураслеп, Anemona nemorosa L.’, макед. рас ’куст’, балг. раст ’дубчык’, ра́сте ’галінкі для тутавага шаўкапрада’. Параўн. таксама аналагічныя, але аддзеяслоўныя рус. дыял. раст ’лепшы час для росту зеляніны і пад.; для сенакосу, збору малака (на масла) і пад.’, ’маладая трава (на пашы)’, што, паводле БЕР, 6, 186, запазычаны са стараславянскай; а таксама славен. rȃst ’рост, расліннасць’, серб.-харв. ра̑ст ’расліна’, макед. раст ’рост’, ст.-слав. растъ ’рост, вырастанне’, якія з’яўляюцца рэгулярнымі адпаведнікамі прасл. *orstъ < orsti, гл. рост, расці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няўхі́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае адхіленняў ад чаго-н.; пастаянны.

Н. рост вытворчасці.

2. Такі, што нельга парушыць, які не падлягае адвольнаму змяненню; абавязковы.

Н. закон.

3. Непазбежны, які вынікае з абставін; немінучы.

Над кожным злачынцам звісае няўхільная кара.

|| наз. няўхі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

economic [ˌi:kəˈnɒmɪk] adj. эканамі́чны; гаспада́рчы;

economic growth/cooperation/reforms эканамі́чны рост/эканамі́чнае супрацо́ўніцтва/эканамі́чныя рэфо́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

upturn​1 [ˈʌptɜ:n] n. (in) пад’ём, рост;

take an upturn пайсці́ ўго́ру (пра гандаль, эканоміку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Größe

f -, -n

1) велічыня́, паме́р; рост

in gánzer ~ — на ўве́сь рост

2) славу́тасць, славу́ты чалаве́к

3) ве́ліч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грузаабаро́т, ‑у, М ‑роце, м.

Колькасць грузаў, перавезеных транспартам за пэўны час. Грузаабарот чыгунак. Грузаабарот рачнога флоту. Унутраны грузаабарот. Рост грузаабароту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мбій, ‑ю, м.

Тканка ў сцёблах і каранях голанасенных і двухдольных раслін, размешчаная паміж драўнінай і лубам (абумоўлівае рост у таўшчыню).

[Ад лац. cambium — абмен, змена.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вегета́цыя

(лац. vegetatio = жыўленне)

рост і жыццядзейнасць расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Раскакаці́цца ’буйна разрасціся’ (Юрч.), раскакаці́ць ’выклікаць бурны рост’ (там жа). Сюды ж раскакаці́стый ’сукаваты, развесісты’ (Юрч. Фраз. 1). Гл. кокат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)