◎ Нехарму́зный ’нехлямяжы, непрыгожы’ (Юрч.), нехорму́з‑ ны ’вельмі непрыгожы, непрывабны’ (ТС). Няясна. Магчыма, ад хорма, ’форма’, параўн. нехорматны ’неахайны, неакуратны’ (ТС), з экспрэсіўнай суфіксацыяй, параўн. нехору́зны ’вельмі непрыгожы’, рус. кехольный і нехолюзный ’неахайны’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Няўро́ма ’неахайны чалавек’ (Сцяшк. Сл., Юрч. НВС). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мару́ка ’дрэнны, благі’, ’бруднюха, мурза, неахайны’ (Нікан.). Да мара́ты < мара́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лакі́за, локі́за ’бесклапотны, неахайны, апушчаны чалавек’ (Янк. 1, ТС), ’гультай’ (Мат. Гом.), ц.-палес. локі́за ’заспаная, дрэнна апранутая жанчына’ (Бел.-укр. ізал., 17). Сюды, відавочна, і ўкр. лаки́за, лаку́за ’лёкай’, магчыма, і рус. лаку́за, лакы́за — грэблівая назва лёкая. Балтызм. Параўн. літ. lakūzara ’неахайны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рахле́й ’вельмі неахайны і нязграбны чалавек’ (мсцісл., З нар. сл.). Гл. рохля.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
únachtsam
a
1) няўва́жлівы
2) нядба́йны; неасцяро́жны; неаха́йны (пра вопратку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
salópp
a
1) неаха́йны; грубава́ты
2) лінгв. фамілья́рны, фамілья́рна-размо́ўны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schmíerfink
m -en i -s, -en пагардл. му́рза, неаха́йны чалаве́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schmíerig
a
1) бру́дны, неаха́йны
2) перан. брды́кі, агі́дны, гню́сны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schmútzfink
f -en i -s, -en разм. му́рза, неаха́йны (чалаве́к)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)