Дуду́каць ’нягучна размаўляць’ (БРС, Сл. паўн.-зах.), ’размаўляць’ (Касп.), ’глуха і павольна гаварыць’ (Янк. III). Відавочна, гукапераймальнае. Параўн. і рус.дуду́ка ’той, хто ўвесь час балбоча’, дуду́кать ’дудзець, выдаваць гук, як гук дудкі’, дуду́чыть ’гаварыць увесь час, балбатаць абы-што’ (СРНГ, 8, 251). Параўн. і літ.dudénti ’нягучна размаўляць’ (аб гэтым гл. Фрэнкель, 1, 84). Звяртае ўвагу, што бел. і літ. мовы ўтвараюць тут пэўную ізаглосную тэрыторыю (дакладней, літ. мова і паўн.-зах. гаворкі бел. мовы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плю́тацца ’блытацца’ (паст., воран., Сл. ПЗБ), плютьцьгаварыць абы-што’ (міёр., Нар. лекс.). Да плут, муціць i̯ (гл.). Мяккасць ‑я*⇉пад уплывам польск.plątać (šią) ’блытацца’, ’заплятацца (пра язык)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́льма ’налягаючы, прымушаючы, настойваючы’ (Нас.). З пільна, якое з піліць? ’прымушаць, настойваць’, ’часта прыгадваць, гаварыць, “дзяўбеш” (гл.), або са спалучэння *пічьма піліць, што перадае інтэнаўнасць дзеяння таго ж дзеяслова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
prattle
[ˈprætəl]1.
v.
1) лепята́ць; гавары́ць невыра́зна (як дзіця́)
2) балбата́ць, мало́ць языко́м
3) зюзю́каць (як немаўля́тка)
2.
n.
лапата́ньне, зюзю́каньне, балбата́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
quaver
[ˈkweɪvər]1.
v.i.
1) дрыжэ́ць (пра го́лас)
2) гавары́ць дрыго́ткім го́ласам
3) выво́дзіць трэ́лі
2.
n.
1) дрыжэ́ньне (асабл. го́ласу)
2) трэль f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zagadać
зак.
1.kogoразм. загаварыць, пачаць гаварыцьз кім;
2. загаварыць каго; не даць слова сказаць каму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
brzmieć
brzmi|eć
незак.
1. гучаць;
2.гаварыць; казаць;
dokument brzmieć jak następuje — у дакуменце сказана наступнае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ferwor, ~u
м. запал; азарт;
mówić z ~em — гаварыць з энтузіязмам;
w ~ze walki — у гарачцы бою
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
thunder2[ˈθʌndə]v.
1. грыме́ць, груката́ць;
The heaven thunders. Грыміць гром.
2. (against/at)гавары́ць, гне́ўна крыча́ць;
thunder against corruption выкрыва́ць кару́пцыю;
His voice thundered in my ears. Яго гнеўны голас гучаў у вушах.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Баку́лы ’вочы’, баку́ла ’абманшчык’, баку́ліць ’дурыць, абманваць’ (Нас.). Хутчэй за ўсё да рус.баку́лить ’гаварыць, базікаць’ (< ба́каць, ба́ять, гл. Гараеў, 9; Фасмер, 1, 111). Значэнне ’вочы’, магчыма, другаснае. Параўн. абаку́ліць.