sonorous [ˈsɒnərəs] adj.
1. fml гу́чны, зво́нкі;
sonorous salutes шу́мныя прывіта́нні
2. fml урачы́сты, высакамо́ўны;
sonorous style рытары́чны стыль;
sonorous titles высо́кія зва́нні
3. ling. сано́рны (гук)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ра́ут
(англ. rout)
урачысты званы вечар, прыём, які часта мае палітычнае значэнне (напр. дыпламатычны р.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
палане́з, ‑а, м.
1. Урачысты бальны танец, які вядзе пачатак ад польскага народнага танца; музыка гэтага танца. Гукі паланеза. □ Мазуркі, абэркі, паланезы, танга, вальсы... Танцы ў розным тэмпе, з розным настроем, у кожнага была свая душа, свой гукавы воблік. Дамашэвіч.
2. Музычны твор у рытме гэтага танца.
[Фр. polonaise — польскі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
але́
(фр. allez = ідзіце!)
выкрык (звычайна артыста ў цырку): «Наперад! Пачынай!»;
парад-але — урачысты выхад усіх удзельнікаў цыркавога прадстаўлення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
песнопе́ние ср., уст.
1. церк. песнапе́нне, -ння ср.;
2. перен. (торжественное стихотворение) урачы́сты верш; (пение) спеў, род. спе́ву м.; (гимн) гімн, род. гі́мна м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыўзня́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыўзняць.
2. у знач. прым. Злёгку падняты, узняты ўгару. Нос прыўзняты, губы прыпухлыя, над ілбом непакорліва звесіўся рыжы віхорчык. Гамолка. Чорны фрак утульна сядзеў на яго шырокіх прыўзнятых плячах. Галавач.
3. у знач. прым.; перан. Радасна-ўзбуджаны, ажыўлены. Ва ўсіх салдат быў прыўзняты настрой: нарэшце яны ў гэтай самай Германіі, вайне канец, цёплая вясна на дварэ. Карпюк. Ігнась зайшоў у хату, прыўзняты, як на крылах, і Марына заўважыла гэтую прыўзнятасць, гэтую яго радасць. Лупсякоў. // Высокі, урачысты. Тон ліста быў прыўзняты, урачысты. Гарэцкі. Вось чаму мы так лёгка адрозніваем свабодную, амаль гутарковую манеру апавядання Якуба Коласа ад крыху прыўзнятай, блізкай да кніжнай манеры З. Бядулі. Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канта́та
(іт. cantata)
1) буйны музычны твор урачыстага, лірыка-эпічнага зместу для хору, саліста і аркестра;
2) урачысты лірычны верш, ода.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэклараты́ўны
(лац. declarativus)
1) які мае форму дэкларацыі 1; урачысты (напр. д-ая заява);
2) галаслоўны (напр. д-ыя абяцанні).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ільго́та і льго́та, ‑ы, ДМ ‑гоце, ж.
Палёгка ў выкананні якіх‑н. абавязкаў. Мець ільготы. Ільготы па інваліднасці. □ — Савецкая ўлада лесу дала, насення дала, каб палі нашы не пуставалі, розныя льготы дае на падатак і іншае. Чарнышэвіч. — Ты ўжо сёння не працуй, Максім. Табе, як чырвонаармейцу, даецца льгота, — сказаў Сцёпка, — а ўвечары зробім урачысты камсамольскі сход. Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узнёслы, ‑ая, ‑ае.
1. Прыўзняты, урачысты. Узнёслы настрой. Узнёслая прамова. □ [Кудрынскі] меў талент прамоўцы, і нашы адказы больш падабаліся яму, калі былі трохі ўзнёслыя. Лужанін. — Таварышы! Дарагія землякі! — Голас Марыі пявучы, узнёслы. Гроднеў.
2. Поўны вялікага значэння, глыбокага зместу, высакародных пачуццяў. Узнёслыя ідэалы. Узнёслыя мары. □ Кранулі не раз мяне тэмы ўзнёслыя Пра нашыя справы, пра нашых людзей. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)