Жы́рны ’тлусты’ (Юрч. Сін.). Магчыма, з рус. жирный, паколькі жыр у знач. ’тлушч’ у бел. мове фіксуецца абмежавана. Параўн., аднак, чэш. žírny ’ўрадлівы (аб глебе)’, славац. žirny ’ўраджайны’, ’высокаякасны’. Ст.-рус. жирный (Сл. аб палку Ігаравым) ’густы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bold

[boʊld]

1.

adj.

1) адважны, сьме́лы, дзёрзкі

a bold explorer — адва́жны дасьле́днік

a bold plan — адважны плян

2) наха́бны, бессаро́мны; бесцырымо́нны

3) выра́зны (пра по́чырк)

4) стро́мкі, стро́мы; рэ́зкі

bold cliffs — стро́мыя ска́лы, стро́мы

5) то́ўсты, тлу́сты

2.

n., Print

тлу́сты шрыфт

•

- make bold

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Трыпу́зый, трохпу́зый іран. ‘вельмі тоўсты, тлусты’ (Юрч. Вытв.). Да пу́за (гл.). Прыстаўка тры (з ц.-слав. тре‑, трь‑ < ст.-слав. трь‑: треклятый, гл. трыкляты) утварае прыметнікі найвышэйшай ступені. У трохпузый адбылося пераасэнсаванне пачатку слова (з тре‑) у значэнні траічнасці (гл. тры).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bold-faced

[ˈboʊldfeɪst]

adj.

1) наха́бны; бессаро́мны

a bold-faced lie — бессаро́мная хлусьня́

2)

а) тлу́сты (пра шрыфт)

б) набра́ны тлу́стым шры́фтам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БАДЭЛЕ́ІТ,

мінерал падкласа простых аксідаў, двухвокіс цырконію (ZrO2). Мае ў сабе 96,5—99% ZrO2. Крышталізуецца ў манакліннай сінганіі. Крышталі каротка- або доўгапрызматычныя, таблітчастыя. Колер жоўты, зялёны, карычневы, чорны. Бляск тлусты, шкляны. Цв. 6,5. Крохкі. Шчыльн. 5,4—6 г/см³. Трапляецца ў карбанатных і ультраасноўных шчолачных пародах, алмазаносных і інш. россыпах. Сыравіна для керамічнай прам-сці, вытв-сці абразіваў, ферасплаваў і атрымання метал. Цырконію.

т. 2, с. 214

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

oily [ˈɔɪli] adj.

1. тлу́сты, пакры́ты ма́слам, зашмальцава́ны;

an oily skin тлу́стая ску́ра

2. ма́слены, масляні́сты, але́істы;

an oily liquid масляні́стая ва́дкасць

3. derog. ліслі́вы, падлі́злівы, уго́длівы/даго́длівы, яле́йны;

an oily smile уго́длівая ўсме́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бай ​1, бая, м.

У дарэвалюцыйны час у Сярэдняй Азіі — буйны землеўладальнік; багач. Ён [Джамбул] калісьці дзяўчыну-красуню кахаў, Тлусты бай яго ластаўку сілай забраў. Панчанка.

бай ​2, бая, м.

Разм.

1. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі. Бег бай па сцяне ў чырвоным жупане. З нар.

2. Гаварун, пустамеля.

3. Пагалоска, паданне. Ходзіць вецер долам Лёгкаю паходкай І вядзе свой бай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сала (у 1, 2 знач.). Сальная праслойка. // Зроблены з сала. Сальная свечка.

2. Прызначаны для атрымання сала; з высокім утрыманнем сала. Сальны адкорм. Сальная парода свіней.

3. Забруджаны салам. Сальныя плямы. // Тлусты, блішчасты ад сала. — Дык жа выхадны сёння, — вылазячы з-за стала і выціраючы сальныя вусны, сказаў Гарвась. Хадкевіч.

4. перан. Непрыстойны, грубы, цынічны. Сальны анекдот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

geil

1.

a

1) пажадлі́вы; юрлі́вы

2) тлу́сты, урадлі́вы (пра глебу)

2.

adv

~ wáchsen* — пы́шна [бу́йна] расці́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spasiony

spasion|y

1. страўлены;

łąka ~a końmi — луг, страўлены коньмі;

2. адкормлены, сыты, тлусты;

trzoda ~a — жывёла сытая

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)