вы́кашляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Разм. Скончыць кашляць; адкашляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбу́хаць, ‑ае; зак.

Разм. Скончыць бухаць; адгрукаць. Гармата адбухала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адліня́ць, ‑яе; зак.

Скончыць ліняць; выйсці з перыяду лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klárkommen

* аддз.

mit éiner Sáche ~ — разм. ско́нчыць яку́ю-н. спра́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Sélbstmord

m -(e)s, -e самагу́бства

~ begéhen* — ско́нчыць жыццё самагу́бствам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

намага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. з інф. Старацца што-н. зрабіць.

Н. скончыць работу ў тэрмін.

2. Настойваць на чым-н.

Н. здзейсніць задуму.

|| наз. намага́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адшы́цца, ‑шыюся, ‑шыешся, ‑шыецца; зак.

Разм. Скончыць шыць, пакінуць шыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакары́ць, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Скончыць карыць. Дакарыць жэрддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасні́ць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., што.

Скончыць сніць. Дасніць сон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасла́ць​II (скончыць слаць) zu Énde áusbreiten [légen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)