Разм. Душнае надвор’е, паветра; духата. Салодкі сон дзіцячы пасля пылу, духмені.Лынькоў.Ад лесу патыхала духменню.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
słodki
słodk|i
салодкі;
~a woda — прэсная вада
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
абрыко́с, ‑а, м.
1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства ружакветных.
2. Плод гэтага дрэва чырвона-жоўтага колеру з буйнай костачкай, салодкі, мясісты.
[Фр. abricot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глікемі́я
(ад гр. glykys = салодкі + haima = кроў)
мед. наяўнасць цукру ў крыві.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ко́ржык, ‑а, м.
1.Памянш.да корж.
2.Салодкі кандытарскі выраб; род пячэння. Бабуля частавала мяне коржыкамі і арэхамі ў мёдзе.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Лакры́ца ’расліна Glycyrrhiza glabra, салодкі корань якой і парашок з яго выкарыстоўваюцца ў прамысловасці і медыцыне’ (ТСБМ), лакірыца ’салодкі корань’ (Грыг.). Сучасная форма аформлена паводле рус.лакрыца ’тс’, форма ж XIX ст. (у Грыгаровічаў) з’яўляецца запазычаннем з с.-в.-ням.lakeritze, якое з лац.liquiritia < ст.‑грэч. γλυκύρριξα ’тс’, даслоўна ’салодкі корань’ (γλυκύς ’салодкі’, ριξα ’корань’). Лексема шырока прадстаўлена ў еўрапейскіх мовах (Слаўскі, 4, 374–375; Фасмер, 2, 453; Клюге–Гётпэ, 342; Праабражэнскі, 1, 431). Ст.-бел.лякрыцея (1583) запазычана са ст.-польск.lakrycja (Булыка, Запазыч., 148); форма ж люкрецижіст.-польск.lukrecja < з сілезск.ням. мовы і звязана з. уласным імем Lukrezia (Кэрстнер, Die deutschen Lehnwörter im Pol-nischen, Leipzig, 1939, 5). У сум.бел. мове Зажываецца назва лакрычнік < рус.лакричник ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грэйпфру́т, ‑а, М ‑руце, м.
1. Паўднёвае вечназялёнае цытрусавае дрэва сямейства рутавых.
2. Гаркавата-салодкі пахучы плод гэтага дрэва круглай або авальнай формы.
[Англ. grape-fruit.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хурма́, ‑ы, ж.
1. Субтрапічнае і трапічнае пладовае дрэва ці куст сямейства эбенавых.
2. Аранжава-чырвоны салодкі, даўкага смаку плод гэтага дрэва, куста.
[Перс. hurmā — фінік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
luscious[ˈlʌʃəs]adj.
1. сакаві́ты; сало́дкі; спе́лы;
a luscious peach спе́лы пе́рсік
2.infml сексуа́льна прыва́бная (пра жанчыну)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
luscious
[ˈlʌʃəs]
adj.
1) сало́дкі й сакаві́ты; апэты́тны
2) прые́мны, захапля́льны
3) пры́тарны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)