Нуда́ 1 ’нячыстасць на целе і на галаве; бядота, голад; сум, нудота’ (Нас.), ’нудота, сум; моташнасць’ (Бяльк., Гарэц., Шат., Сл. ПЗБ), ’маркота; бядота’ (Касп.), ’сум, гора; галеча’ (Яруш.), ’маркота, сум, хандра’ (Мал.), ’маркота; вошы’ (Пятк. 2), ’хвароба раслін’ (Сцяшк.), ’галеча, нястача’ (Нік. Очерки), ’моташнасць’ (ТС), ну́джа ’моташнасць; сум, маркота’ (Клім.), ’нудны чалавек’ (ТС), укр. нуда́ ’маркота, сум; моташнасць’, рус. нуда́ ’прымус; надаедлівасць; сум, маркота; спёка; насякомыя (камары, машкара і інш.); кароста, нячыстасць на целе; цяжкае становішча, турбота, голад’, польск. nuda ’маркота; нудота; сум; вошы; нудны чалавек’, славен. nȗdo, nüda ’заробак, плата’, серб.-харв. кайк. nuda ’тс’. Вытворнае ад *nuditi (гл. нудзіць), насуперак Фасмеру (3, 88: нудить ад нуда), як хада ад хадзіць і пад.

Нуда́ 2 ’так, але’ (карэл., Нар. лекс.). Відаць, запазычана з рус. прастамоўн. ну да́ ’тс’ < ну (гл.) і да ’так’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пла́та 1 ’выплата, узнагарода за працу, службу ці за атрыманую рэч’, ’грашовая кампенсацыя’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Варл., Сцяшк. Сл.), укр. пла́та, рус. пла́та, польск. płaca (< *plat‑ja) ’від аплаты ў судзе’ (XV ст.), пазней ’плата за працу’, старое płata ’аплата’, в.-луж. płata ’плата, плацеж’, чэш. pláce, plat, славац. pláca, plat, славен. plȃt узнагарода’, pláča ’жалаванне’, серб.-харв. пла́та, пла́ћа ’плата, заробак’, макед., балг. плата ’тс’. Прасл. *plata, *platja, утворанае ад *platiti (Банькоўскі, 2, 615), якое ад *platъ > плат 1 (гл.), было запазычана ў прагерм. мову (Мартынаў, Язык, 23–24). Паводле Фасмера (3, 274), ад *plata ўтворана *platiti.

Пла́та 2 ’гатунак са скуры каніны’ (Касп.), рус. дыял. плат ’моцная скура для ботаў, якая не прапускае ваду’, польск. płat ’кавалак скуры’. Развіліся з плат 1 (гл.) ’кавалак палатна’. Канец слова — пад уплывам ску́ра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przeciętny

przeciętn|y

1. сярэдні;

~y zarobek — сярэдні заробак;

2. звычайны; пасрэдны;

~y uczeń — пасрэдны вучань;

3. ~a ж. сярэдняя велічыня; сярэдні паказчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

treble

[ˈtrebəl]

1.

adj.

1) патро́ены, утрая́ бо́льшы

His salary is treble mine — Яго́ны заро́бак утрая́ бо́льшы за мой

2) Mus. сапра́навы

3) высо́кі (тон)

2.

v.

патро́йваць (-ца), павялі́чваць (-ца) утрая́

3.

n.

1) Mus. сапра́на, indecl.

2) высо́кі тон, гук

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

profit

[ˈprɑ:fət]

1.

n.

1) often profits, pl. прыбы́ткі pl., заро́бак -ку m.

2) кары́сьць, выго́да f.

What profit is there in worrying? — Яка́я кары́сьць з турбо́таў?

2.

v.

1) мець дахо́д, прыбы́ткі або́ кары́сьць з чаго́

2) карыста́ць з чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Lohn

m -(e)s, Löhne

1) зарабо́тная пла́та, заро́бак

2) узнагаро́да; перан. адпла́та, по́мста

◊ wie die Árbeit, so der ~ — ≅ як дба́еш, так і ма́еш; як узарэ́ш, так і збярэ́ш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падвыша́ць erhöhen vt, stéigern vt, hében* vt; hináufsetzen vt, heráufsetzen vt (цэны, падаткі і пад.);

эк падвыша́ць прадукцы́йнасць пра́цы die Árbeitsproduktivität [-vi-] stéigern [erhöhen];

падвыша́ць жыццёвы ўзро́вень den Lébensstandard hében* [erhöhen];

падвыша́ць заро́бак das Gehált áufbessern;

падвыша́ць сваю́ кваліфіка́цыю sich wéiterbilden аддз;

◊ падвыша́ць го́лас die Stímme erhében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

урэ́заць, урэ́зваць

1. разм (зрабіць карацей) beschnéiden* vt, verkürzen vt;

2. (паменшыць) verríngern vt, éinschränken vt, schmälern vt; kürzen vt; beschnéiden* vt;

урэ́заць заро́бак den Lohn [das Gehált] kürzen;

урэ́заць прыбы́так den Gewínn schmälern;

урэ́заць выда́ткі die Áusgaben éinschränken;

урэ́заць чые-н правы́ j-s Réchte begrénzen [beschränken, beschnéiden*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

до́бры, -ая, -ае.

1. Чулы да людзей, спагадлівы, сардэчны.

Д. па натуры чалавек.

Добрая душа.

2. Цалкам станоўчы па сваіх якасцях, з дадатнымі ўласцівасцямі, такі, як патрэбна.

Д. характар.

Добрая кніга.

Д. густ.

Д. настрой.

Добрыя ўмовы.

3. Заснаваны на жаданні дабра.

Д. водзыў.

Добрая парада.

4. Які карыстаецца славай, слаўны, чысты.

Добрае імя.

Пакінуць аб сабе добрую памяць.

5. Умелы, старанны ў рабоце, здольны.

Д. гаспадар.

Д. майстар.

Д. работнік.

6. Даволі вялікі па колькасці, памеры (разм.).

Д. кавалак.

Д. заробак.

7. Дабратворны, спрыяльны.

Д. ўплыў.

Д. клімат.

8. Удачны, паспяховы.

Д. вынік.

Добрыя паказчыкі.

9. Прыдатны для ўжывання, карыстання.

Д. грыб.

10. Блізкі пасяброўску, звязаны ўзаемнай сімпатыяй.

Д. знаёмы.

11. Які прадказвае ўдачу, прыносіць радасць.

Добрая прымета.

Добрая навіна.

◊

Добры вечар! — прывітальны зварот пры сустрэчы з кім-н. вечарам.

Добрай ночы! — пажаданне спакойна спаць.

Добры інтэрас! (разм., іран.) — выказванне нязгоды, неадабрэння, абурэння з якой-н. прычыны.

Усяго добрага — развітальнае пажаданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзённы

1. (удзень) Táges-;

дзённая зме́на Tágesschicht f -, -en;

дзённы свет Tágeslicht n -(e)s;

дзённы матылёк Tágfalter m -s, -;

дзённы пака́з (спектакля) Táges- [Náchmittags]vórstellung f -, -en;

2. (за дзень) Táges-, täglich;

дзённая выпрацо́ўка Tágesleistung f -, -en;

дзённы заро́бак Tágelohn m -(e)s, -löhne, Tágesverdienst m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)