заро́бак, -бку, мн. -бкі, -бкаў, м. (разм.).

Тое, што і заработак.

Знайшоўся някепскі з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заро́бак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заро́бак заро́бкі
Р. заро́бку заро́бкаў
Д. заро́бку заро́бкам
В. заро́бак заро́бкі
Т. заро́бкам заро́бкамі
М. заро́бку заро́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заро́бак, -бку м., разг. за́работок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заро́бак, ‑бку, м.

Разм.

1. Тое, што і заработак (у 1 знач.). [Механік] паведамляў, што працуе на трактарным заводзе ў Харкаве. Работа па душы, заробак — дай бог! Алешка.

2. звычайна мн. (заро́бкі, ‑аў). Тое, што і заработак (у 2 знач.). Старэйшы брат Васіля, які штогод выязджаў на заробкі ў Данбас, прывёз летам гармонік. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заро́бак м эк Verdíenst m -es, Erwérb m -(e)s; Éinkommen n -s, - (даход); Lohn m -(e)s, Löhne, Gehált n -(e)s, Gehälter (зарплата);

выпадко́вы заро́бак Gelégenheitsverdienst m;

дзённы заро́бак Tágeslohn m;

пабо́чны заро́бак Nébenverdienst m;

2. мн заро́бкі Lóhnarbeit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сярэдні заробак

т. 15, с. 360

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прырабо́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

Дадатковы заробак.

Значны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заро́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заро́бка заро́бкі
Р. заро́бкі заро́бак
Д. заро́бцы заро́бкам
В. заро́бку заро́бкі
Т. заро́бкай
заро́бкаю		 заро́бкамі
М. заро́бцы заро́бках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акла́д

‘заробак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акла́д акла́ды
Р. акла́ду акла́даў
Д. акла́ду акла́дам
В. акла́д акла́ды
Т. акла́дам акла́дамі
М. акла́дзе акла́дах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

беспрацо́ўны, -ая, -ае.

Які не мае работы; пазбаўлены магчымасці атрымліваць пастаянны заробак.

Беспрацоўныя рабочыя.

Дапамога беспрацоўным (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)