Людска́я ’памяшканне для прыслугі пры панскім маёнтку’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. людска́я ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лянцёха (неадабр.) ’няўмелая, нязграбная, гультаяватая жанчына’ (Юрч. Фраз. 1). Відавочна, ад лянця́й (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маґрэта (іран.) ’праставатая кабета’ (ушац., Нар. сл.). Відавочна, з уласнага імені Маґрэта < Маргары́та.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пяту́н ’певень’ (Анім.; брасл., Жыв. НС). Відавочна, кантамінацыя пяту́х і пяву́н ’певень’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малёўнічак ’маленькі гаршчок для малака’ (шкл., Мат. Маг.). Відавочна, з раз‑маляваны малакоўнік (‑оўнінак).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ба́гма ’багна’ (Касп., Бяльк., Яшкін). Відавочна, нейкая дыялектная змена (фанетычная ці марфалагічная?) першапачатковага ба́гна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ветраме́р ’прылада для вызначэння сілы ветру’ (КТС, БРС). Кніжнае слова, запазычанае, відавочна, з рус. ветромер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галы́тар ’голы, бедны’ (Бяльк.). Відавочна, утварэнне ад голы ’голы, бедны’ па тыпу багаты́р ’багацей’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Душа́цца ’бажыцца, прысягацца’ (Нас.), душа́нне ’бажба’ (Касп.). Відавочна, вытворнае ад душа́ (першапачаткова ’бажыцца, прысягацца душой’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахтачы́на ’паніжанае месца’ (слонім., КЭС). Відавочна, лагтачына. Узнікла шляхам кантамінацыі лексем лагчына і лссгачына (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)